Η ίδρυση των μουσικών σχολείων ήταν και παραμένει μια ευχάριστη εξέλιξη στο χώρο της παιδείας. Σκοπός τους είναι να παρέχουν μια ολοκληρωμένη παιδεία, παρόμοια με αυτή που απολάμβανε ο μαθητής στην αρχαία Αθήνα. Ο μικρός Αθηναίος από τον πρώτο του δάσκαλο μάθαινε ανάγνωση, γραφή και αριθμητική. Αργότερα τον αναλάμβανε ο κιθαριστής για να τον μυήσει στην τέχνη της μουσικής με μαθήματα λύρας, αυλού και τραγουδιού, συνοδεία λύρας.

 

Το ίδιο πρόγραμμα! Τα παιδιά, διαχρονικά, παράλληλα με τα μαθήματά τους, έρχονται σε επαφή με το μαγικό κόσμο της μουσικής, της ποίησης και του καλού τραγουδιού. Όσα έχουν ταλέντο, μπορούν να το καλλιεργήσουν και να γίνουν επαγγελματίες και δημιουργοί. Τα υπόλοιπα, με ό,τι κι αν ασχοληθούν στη ζωή τους, ήδη θα έχουν μπολιαστεί με πολιτιστικά αντισώματα και σαν πολίτες θα απορρίπτουν το φτηνό και το χυδαίο.

 

Τα μουσικά σχολεία συνδυάζουν παιδεία και πολιτισμό στον υπέρτατο βαθμό αλλά για να λειτουργήσουν σωστά θέλουν τους κατάλληλους χώρους. Ό,τι ακριβώς λείπει από τους μαθητές της Ξάνθης. Η πολιτεία δε θα πρέπει να εξαντλεί το ενδιαφέρον της σε δηλώσεις συμπαθείας, όπως αυτές που έγιναν πριν μερικά χρόνια από την τότε ΓΓΠ κυρία Λίνα Μενδώνη, η οποία σε ημερίδα για τα ΜΣ είπε πως...”Μπορεί η Παιδεία και ο Πολιτισμός να είναι έννοιες αλληλένδετες και όλοι να θεωρούν ότι διέπονται από μια σχέση αμοιβαίας εξάρτησης, δυστυχώς όμως το θεωρητικά αυτονόητο δεν ταυτίζεται απαραίτητα με το πρακτικά δεδομένο”.

 

Διαφωνώ κάθετα με το εύκολο συμπέρασμα της πρώην ΓΓΠ διότι σε εποχές ισχνών αγελάδων κάνουμε οικονομία από παντού αλλά δύο τομείς τους ενισχύουμε για να μπορέσουμε να ορθοποδήσουμε και πάλι. Την υγεία και την παιδεία. Οι επενδύσεις σ' αυτούς τους δύο τομείς, δεν είναι πολυτέλεια. Είναι μονόδρομος. Τυχεροί οι άρχοντες που θα συνδέσουν το όνομά τους με την ανέγερση μιας τόσο σημαντικής κυψέλης πολιτισμού.

 

Θανάσης Γκαϊφύλλιας, τραγουδοποιός, 1/7/2016, Κομοτηνή.