Η ΝΟΥΒΕΛΑ ΤΗΣ ΠΑΛΙΑΣ ΞΑΝΘΗΣ:

«Ο άντρας με το ρεπούμπλικο» της Όλγας Χαιροπούλου,

εκδ. Σπανίδη 2022, σελ. 152

του Θανάση Μουσόπουλου

   Ένα ακόμη έργο της Όλγας Χαιροπούλου είδε το φως της δημοσιότητας από τις εκδόσεις Σπανίδη, με τον τίτλο «Ο άντρας με το ρεπούμπλικο».  Πρόκειται για ένα αφήγημα που αναφέρεται στην ιστορία και στον πολιτισμό της παλιάς Ξάνθης, και ευρύτερα της Θράκης.

  Η Όλγα Χαιροπούλου στις εκδόσεις Μ. Σιδέρη το 2016 δημοσίευσε το βιβλίο «Ο Βίκτωρ και ο μικρός βιολιστής - Ο Σίμος και το δελφίνι»,  το 2019 «Ο φίλος μου Ντείνο - Το παραμύθι της Αγγελίνας» και  το 2020 «Οι νεράιδες του καταρράκτη - Το βουνό του δράκου».

  Το 2017 δημοσίευσα το κείμενό μου « ΕΝΑ ΘΑΥΜΑΣΙΟ ΔΩΡΟ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ: «Ο Βίκτωρ και ο μικρός βιολιστής – Ο Σίμος και το δελφίνι», όπου ανάμεσα στα άλλα σημείωνα:  

 «Τον Βίκτωρα και τον μικρό βιολιστή της τον διάβασα μονορούφι, συγκινήθηκα, έκλαψα. Κυρίως σκέφτηκα, πόσο απλά είναι τα πράγματα. Πόσο τα παιδιά ζουν την άλλη ζωή, που εμείς οι μεγάλοι και μεγάλες στραπατσάραμε και στραπατσάρουμε!» και κατέληγα:

« Η Όλγα Χαιροπούλου είναι ένα δημιουργικό άτομο, με πολλές δραστηριότητες και όνειρα. Εύχομαι σε επόμενη εκδοτική παρουσία, ιδιαίτερα στο χώρο της νεανικής λογοτεχνίας».  

*

   Το νέο  της  έργο διαδραματίζεται τις μέρες μας στην παλιά Ξάνθη. Πρωταγωνιστές είναι ένας γέρος και ένα δωδεκάχρονο  αγόρι.

  Η συγγραφέας  μέσα από το διάλογο των δύο ηρώων της κυρίως, αλλά και με τους λόγους και απόψεις και άλλων προσώπων, μας μεταφέρουν την ιστορία και τη ζωή στην παλιά πόλη, σε ευχάριστες και δυσάρεστες στιγμές. Επιπλέον, παρατίθεται ένα ωραίο παραμύθι από τη Μακρά Γέφυρα της Ανατολικής Θράκης.

  Ο αναγνώστης και η αναγνώστρια, πρώτης  εφηβικής ηλικίας , μαθαίνει λέξεις και στοιχεία πολιτισμού. Με τις 32 υποσελίδιες μάλιστα ερμηνείες λέξεων και πραγματολογικά στοιχεία, εμπλουτίζεται  το αφήγημα και, μαζί με το ενδιαφέρον της ιστορίας,  προσθέτει γνώσεις.

  Θα ολοκληρώσουμε την προσέγγισή μας με βιογραφικό σημείωμα της Όλγας Χαιροπούλου και απόσπασμα από το νέο της αφήγημα.

 Η Όλγα Χαιροπούλου γεννήθηκε στην Ξάνθη και πέρασε τα παιδικά της χρόνια στον Λειβαδίτη, ένα πανέμορφο χωριό στα ορεινά του νομού. Σπούδασε Γεωλογία – Παλαιοντολογία στη Φρανκφούρτη της Γερμανίας, ενώ απέκτησε και τον επαγγελματικό τίτλο της «εκτιμήτριας έγχρωμων πολύτιμων λίθων». Το 1990 επέστρεψε και εγκαταστάθηκε με την οικογένειά της στην Ξάνθη, όπου αρχικά ασχολήθηκε με το εμπόριο ορυκτών, πολύτιμων λίθων και κοσμημάτων, ενώ το 2001 διορίστηκε ως εκπαιδευτικός μέσω ΑΣΕΠ στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Κατά τη διάρκεια της απόσπασής της στο Γυμνάσιο Νυρεμβέργης ασχολήθηκε με τη συγγραφή παιδικών ιστοριών – παραμυθιών και με τη ζωγραφική. Έχει συνεργαστεί ως ραδιοφωνική παραγωγός στο δημοτικό ραδιόφωνο της Ξάνθης για την εκπομπή περιβαλλοντικού περιεχομένου «Η Γη μας είναι ωραία». Έχει επίσης δημοσιεύσει άρθρα στον τοπικό Τύπο, ενώ η συμμετοχή της σε διάφορους συλλόγους αποτυπώνει το ενδιαφέρον της για τα κοινά και την πολιτισμική παράδοση της Ξάνθης, όπου ζει και εργάζεται. Είναι παντρεμένη με τον Λάζαρο Χαιρόπουλο και έχουν αποκτήσει δύο κόρες.

 ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ από το βιβλίο «Ο άντρας με το ρεπούμπλικο»

«Δεν ήταν μόνο η εμφάνιση του που προκαλούσε τον φόβο στον μικρό Παναγιωτάκη. Ήταν και η συμπεριφορά του. Ποτέ δεν χαιρετούσε κανένα, όταν κάποιος του μίλαγε, αυτός τον έβλεπε για μερικά δευτερόλεπτα μονάχα και συνέχιζε στον δρόμο του. Χωρίς απάντηση, χωρίς μια κουβέντα. Πάντα αμίλητος. Κανείς δεν ήξερε, όταν κατέβαινε στην πόλη, ποιόν συναντούσε, αν συναντούσε κάποιον, αν είχε φίλους, αν πήγαινε σε κάποιο σπίτι ή πώς περνούσε την ώρα του. Σίγουρα θα πήγαινε σε κάποιο καφενείο, μάλλον σε εκείνο που ήταν κοντά σε έναν πλάτανο. Κουβέντιαζε με τον καφετζή ή καθόταν μόνος και έπινε τον καφέ του; Και αν κουβέντιαζε, ποια ήταν τα λόγια που έλεγε; Ήταν τωρινά ή παλιά, από χρόνια ξεχασμένα από όλους; Δεν μπορεί κανείς να πει με σιγουριά, πώς περνούσαν αυτές οι ώρες. Μόνο λίγο πριν χτυπήσουν οι καμπάνες των εκκλησιών μία φορά, μία η ώρα δηλαδή, σηκωνόταν, πλήρωνε τον καφετζή και έβγαινε στον δρόμο. Γυρνούσε ακριβώς την ίδια ώρα, συνήθως με ένα μικρό ψωμί στο χέρι του και ένα γιαούρτι. Κάποτε και μια σακούλα με διάφορες κονσέρβες. Καθημερινά η ίδια διαδρομή, η ανηφόρα για τον Ακάθιστο, η ξεκούραση στο παγκάκι, το μικρό ψωμάκι, η φραντζόλα, και το πρόβιο γιαούρτι, τις περισσότερες φορές σε πήλινο κεσεδάκι. Ακριβώς στις μία το μεσημέρι. Ποτέ του δεν κατέβαινε στο παζάρι το Σάββατο, στην πολυκοσμία. Σαν να φοβόταν τον πολύ τον κόσμο. Ούτε τις Κυριακές έβγαινε από το σπίτι του. Δεν τον έβλεπε κανείς αυτές τις μέρες. Πώς να τον έβλεπαν, άλλωστε; Ένας ψηλός πέτρινος τοίχος με τη σιδερένια αυλόπορτα, πάντα κλειστή, χώριζε το σπίτι του από τον έξω κόσμο. Και η δίφυλλη, ξύλινη πόρτα του σπιτιού του και αυτή πάντα κλειστή ήταν. Ούτε στην εκκλησία, απέναντι, δυο βήματα δηλαδή, τον είδε κανείς να πηγαίνει. Παρόλο λοιπόν που όλα αυτά τα χρόνια τον φοβόταν τον κυρ Παναγιώτη, η αλλιώς τον «άντρα με το ρεπούμπλικο», ο Παναγιωτάκης, είχε και μια μεγάλη περιέργεια. Ήθελε να του μιλήσει. Να μάθει ποιος ακριβώς είναι, να μάθει την ιστορία του».

*

  Συγχαίρω την Όλγα για το νέο της βιβλίο, τον Μιχάλη Σπανίδη για την έκδοση και το εκδοτικό Τελεία+Παύλα για την αισθητική.  Δύο εικαστικοί, ο Γιάννης Κοντοβός και η Κατερίνα Βλάχου κοσμούν με έργα τους το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο.

ΘΑΝΑΣΗΣ ΜΟΥΣΟΠΟΥΛΟΣ

ΞΑΝΘΗ, ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ 2022