Η βία κατά των γυναικών, στο επίκεντρο της εκπομπής του Συλλόγου Γυναικών Ξάνθης την Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2018

Η 25η Νοέμβρη είναι η μέρα που ο ΟΗΕ έχει ανακηρύξει σε Παγκόσμια Μέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών. Όταν όμως ΕΕ, κράτος, τοπική διοίκηση, εκκλησία, ΜΚΟ, γυναικείες οργανώσεις, ΜΜΕ ανοίγουν «εθιμοτυπικά» το ζήτημα της βίας κατά των γυναικών, οι γυναίκες της εργατικής, λαϊκής οικογένειας πρέπει να κρατάμε μικρό καλάθι. Μέσα από εκδηλώσεις, συζητήσεις, ανακοινώσεις προσπαθούν να στρέψουν την προσοχή μας σε ιδιαίτερες πλευρές της βίας, όπως η φυλετική, και εκφράζουν την ευαισθησία τους μόνο γι’ αυτή. Θέλουν να βλέπουμε «το δέντρο και όχι το δάσος», όσο κι αν «στο δάσος υπάρχει το δέντρο».

Στις σύγχρονες συνθήκες, η γυναίκα υφίσταται τη «βία» των αναδιαρθρώσεων, της ανεργίας, της μερικής απασχόλησης, των εργασιακών σχέσεων - λάστιχο, της απόλυσης λόγω εγκυμοσύνης, του εργοδοτικού εκβιασμού για παραίτηση των γυναικών από τα δικαιώματα προστασίας της μητρότητας. Δέχεται την αφόρητη πίεση από την εμπορευματοποίηση και υποβάθμιση των κρατικών δομών της υγείας και της πρόνοιας. Η κρατική ευθύνη για κοινωνική προστασία της μητρότητας, των παιδιών, των ηλικιωμένων, των ΑμΕΑ αποτελεί σχεδόν αποκλειστικά ατομική-οικογενειακή υπόθεση. Υφίσταται τη βία των επεμβάσεων ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ. Χιλιάδες είναι οι γυναίκες που άφησαν την κόλαση του ιμπεριαλιστικού πολέμου για να βρεθούν στην κόλαση της προσφυγιάς και των κυκλωμάτων trafficking.

Το ζήτημα βέβαια δεν είναι μόνο η περιγραφή μιας κατάστασης, αλλά οι αιτίες του κοινωνικού φαινομένου. Από τη δική μας σκοπιά, η σωματική, λεκτική, ψυχολογική ή όποιας άλλης μορφής βία υφίστανται οι γυναίκες δεν προκύπτει σε κοινωνικό κενό. Η βία και κατά των γυναικών είναι φαινόμενο σύμφυτο με το εκμεταλλευτικό σύστημα, όπου οι εργατικές, λαϊκές ανάγκες γίνονται εμπόρευμα και τα δικαιώματα των γυναικών τσακίζονται στις μυλόπετρες της κερδοφορίας και του ανελέητου ανταγωνισμού των επιχειρηματικών ομίλων. Έχει συγκεκριμένες οικονομικές και κοινωνικές αιτίες και οι συνέπειες της επεκτείνονται στις εργασιακές, κοινωνικές έως τις διαπροσωπικές σχέσεις. Αυτή είναι η κοινή ρίζα της σε όλες τις χώρες, από την Ευρώπη, τις ΗΠΑ μέχρι τις χώρες της Ασίας και της Αφρικής, ανεξάρτητα αν σε κάποιες παίρνει πιο οξυμένη μορφή. Κι αν δεν ξεριζωθούν οι κοινωνικές αιτίες που γεννούν και αναπαράγουν το πρόβλημα της βίας, τότε οποιαδήποτε μέτρα κι αν ληφθούν θ’ αποτελούν απλή διαχείριση επιπτώσεων και όχι αντιμετώπιση της ουσίας του προβλήματος.

Η ΟΓΕ, το ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα, καλεί όλες τις γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων να οργανωθούν και να παλέψουν μέσα από τους συλλόγους και τις ομάδες της για ουσιαστικά και άμεσα μέτρα ανακούφισης των γυναικών, για κάθε πρόβλημα που τις βασανίζει, στη προοπτική πλήρους ικανοποίησης των αναγκών τους. Στο διεκδικητικό αυτό πλαίσιο η ΟΓΕ εντάσσει και την άμεση και πλήρη στελέχωση και κρατική χρηματοδότηση των ξενώνων για κακοποιημένες γυναίκες που λειτουργούν σε Δήμους. Ταυτόχρονα παλεύουμε για μέτρα στήριξης των άνεργων γυναικών, των γυναικών από μονογονεϊκές και πολύτεκνες οικογένειες, για μόνιμη και σταθερή δουλειά με αξιοπρεπείς μισθούς, πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, για να μπορέσουν οι γυναίκες να σταθούν με αξιοπρέπεια στα πόδια τους και να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους.

Δεν αρκεί οι γυναίκες «να σπάσουν τη σιωπή τους», όπως τις προτρέπουν θεσμικοί φορείς του αστικού κράτους και να περιγράψουν τη φρίκη της βίας, με όποια παραλλαγή τη ζει η κάθε μια. Δεν αρκεί να συμβιβαστούν με τα ψίχουλα των ευρωπαϊκών προγραμμάτων για ολιγοήμερη φιλοξενία στους ξενώνες και μετά μες τη μιζέρια της «φιλόπτωχης αλληλεγγύης», του «εθελοντισμού», του φιλοδωρήματος, της μετεκπαίδευσης και της δια βίου μάθησης, αντί για δουλειά με δικαιώματα, αξιοπρεπή μισθό, προνοιακές παροχές. Εμείς οι γυναίκες της ΟΓΕ λέμε ότι η ζωή αυτή, με αποδοχή της βίας ή του συμβιβασμού στα όρια της εξαθλίωσης, δεν αξίζει σε καμιά γυναίκα. Μπορούμε, έχουμε τη δύναμη να ορθώσουμε το ανάστημα μας!

Παλεύουμε και μέσα από τη συμμαχία ΠΑΜΕ - ΠΑΣΕΒΕ - ΠΑΣΥ - ΜΑΣ - ΟΓΕ για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, με προοπτική μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, όπου διαμορφώνονται οι προϋποθέσεις για την αντιμετώπιση της βίας κατά των γυναικών και τη λύση της γυναικείας ισοτιμίας.

 

 

 

 

 

 

 

Επιμέλεια: Τηλέμαχος Αρναούτογλου

Κοινωνικά
Πολιτιστικά
Τοπικά