Συνεχίζοντας την αναπτυξιακή «χαρτογράφηση» της Περιφερειακής Ενότητας Ξάνθης, αλλά και του δήμου μας, ο Συντονιστής του ΕΠΑΜ Γιάννης Σιαμίδης, με νέα του παρέμβαση στο Δημοτικό Ραδιόφωνο, αναλύει τα συγκριτικά πλεονεκτήματα, υπογραμμίζοντας ότι η Παλιά Πόλη, η γειτονιά του, μπορεί να αποτελέσει την ατμομηχανή ανάπτυξης και προβολής του Δήμου, αλλά και ολόκληρης της περιοχής.

Πρωταρχικό στοιχείο, κατά τον κ. Σιαμίδη, ένας ουσιαστικός σχεδιασμός που θα υπολογίζει όλα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα, λαμβάνοντας υπόψιν τον Άνθρωπο και το Περιβάλλον.

Ανάμεσα στους παράγοντες που μπορούν να ωθήσουν την αναπτυξιακή πορεία της πόλης μας, είναι το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης αλλά και το πολιτιστικό προϊόν που παράγεται στα όρια του δήμου.

Επισήμανε ότι η ανοικοδόμηση, με σημείο αιχμής στις δεκαετίες 60 και 70, αλλά και μέχρι τη δεκαετία του 90, δημιούργησε πόλεις πανομοιότυπες χωρίς χαρακτήρα και ενδιαφέρον. «Ακόμα και στα χωριά μας η κατάσταση είναι ίδια, είτε βρίσκονται στο βουνό είτε στη θάλασσα», σχολίασε επισημαίνοντας ότι αυτό θα πρέπει να αλλάξει. «Είναι θέμα πολιτικής βούλησης», σημείωσε, ενώ σχετικά με το γεγονός ότι αποτελεί μια διαδικασία ιδιαιτέρως κοστοβόρα, τόνισε πως η προσπάθεια μπορεί να καλυφθεί από ίδιους πόρους. «Είναι χρήματα που μένουν στη χώρα, αυξάνουν το ΑΕΠ, αναπαράγουν χρήμα», επισήμανε.

Εστίασε στα πολλά ξεχασμένα κτίρια που υπάρχουν στην Παλιά Πόλη, επισημαίνοντας πως με τη συνδρομή της Αρχιτεκτονικής Σχολής μπορεί να δοθεί ο χαρακτήρας που η συνοικία χρειάζεται, ενώ πρόσθεσε πως εκτός από την επιστημονική γνώση απαιτείται και η εξειδικευμένη και πιστοποιημένη ματιά των τεχνιτών, για τη συντήρηση παραδοσιακών κτιρίων και δομών, που δυστυχώς όμως χάνονται. «Η Παλιά Πόλη θα μπορούσε να είναι μια Πύλη σε μια άλλη εποχή», τόνισε.

Ανέφερε πως η εναλλακτική αυτή πρόταση, θα πρέπει να προσελκύει αντίστοιχους επισκέπτες κι αυτό είναι μια διαδικασία επίσης, σχεδιαζόμενη και μελετημένη.

Επισήμανε ότι πολλά κτίρια και δομές καταρρέουν και πως ακόμα και κάποια ανακαινισμένα παραμένουν κλειδωμένα και χωρίς να τα χρησιμοποιεί κανείς, με αποτέλεσμα να χρειάζονται εκ νέου ανάπλαση.

Και μπορεί η «εμπλοκή» της Πολυτεχνικής Σχολής και εξειδικευμένου πιστοποιημένου προσωπικού να δώσουν το «χρώμα» που χρειάζεται η περιοχή, η συμμετοχή των πολιτιστικών συλλόγων στο εγχείρημα θεωρείται αναγκαία, καθώς, όπως επισημαίνει θα μπορούσαν να στεγάζονται σε αυτά τα κτίρια να δίνουν, δηλαδή, ζωή με τις δραστηριότητες τους εντός αυτών. «Όταν ένα κτίριο έχει ένοικο, τότε συντηρείται κιόλας», σχολίασε –επισήμανε, πάντως πως ο ρόλος του κράτους θα έπρεπε να είναι καταλυτικός, καθώς θα πρέπει να αντιληφθεί ότι τα υψηλά κόστη που πιθανόν απαιτούνται σε μια τέτοια διαδικασία θα επιστραφούν στην τοπική οικονομία.

Παράλληλα, σημείωσε ότι οι σύλλογοι θα μπορούσαν να συνεισφέρουν και στο τουριστικό προϊόν. «Να αναλάβουν τη λειτουργία των χώρων, δίνοντας έξτρα χρώμα στο περιβάλλον, με διάφορες εκδηλώσεις, αλλά και μαθήματα σε τουρίστες παραδοσιακών χορών, ξυλοτεχνίας, παρασκευής παραδοσιακών φαγητών -να προσφέρουν στη συνολική εικόνα της περιοχής», τόνισε και ανέδειξε το παράδειγμα μιας πόλης στη νότια Ισπανία, με παραδοσιακό οικισμό, όπου οι φοιτητές φορούσαν παραδοσιακές φορεσιές και έπαιζαν παραδοσιακή μουσική…

Βασικό επίσης, μέλημα, κατά τον κ. Σιαμίδη να γίνονται στη γειτονιά «αυστηρά χωροθετημένες δραστηριότητες, ώστε η λειτουργία των κατοίκων να μη διαταράσσεται».

Ο ίδιος επανέφερε την πρόταση για απομάκρυνση των οχημάτων από την Παλιά Πόλη, το οποίο απασχόλησε έντονα και επαναφέρεται περιοδικά, σχολιάζοντας πως «όλοι θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε εάν το θέμα τεθεί σωστά» και εξήγησε πως «η απλή λύση θα είναι η κατασκευή πάρκινγκ, περιμετρικά της Παλιάς Πόλης, η επιλογή κίνησης οχημάτων σε συγκεκριμένες διαδρομές, αλλά και η σύσταση μιας υπηρεσίας ήπιας μορφής μετακίνησης.

Τέλος, αναφέρθηκε και στον Κόσυνθο, που θα μπορούσε να αξιοποιηθεί, βάσει των διεθνών πρακτικών, καθώς, όπως υπογράμμισε μπορεί να προσδώσει ποιοτικά χαρακτηριστικά στην καθημερινότητα των πολιτών.

Ακούστε την πρόταση του κ. Γ. Σιαμίδη.