Μερικές φορές το όνομα που λαμβάνεις καθορίζει αν όχι όλη την ύπαρξή σου, πάντως σίγουρα μια σημαντική της πτυχή. Το ίδιο φαίνεται πως συμβαίνει με τη Γεύση Τουλουμίδου, που στα Κομνηνά Σταυρούπολης δημιούργησε τον δικό της γευστικό κόσμο, βασισμένο στις αρχές της παράδοσης που τόσο πολύ αγαπά…

Η Γεύση Τουλουμίδου μίλησε στο Δημοτικό Ραδιόφωνο και τον Τηλέμαχο Αρναούτογλου για τις… ΜέλιΓεύσεις-Meilegeysis και η συζήτηση είχε πολλά επίπεδα να καλύψει: την εργασία, την παράδοση, τη γραφειοκρατία την… ποντιακή ανησυχία και φυσικά… τη μέλισσα.

Δέκα χρόνια κτηνοτρόφος και αγρότισσα, η Γεύση Τουλουμίδου, προσαρμόστηκε στα νέα δεδομένα, με βασικό στόχο να μην απομακρυνθεί από τη φύση. Από αιγοπροβατοτρόφος, μια «βαριά» εργασία, αποφάσισε μαζί με τον σύζυγό της να μεταβεί στη μελισσοκομία, «μια όχι και τόσο δύσκολη δουλειά», με την οποία και ασχολείται επαγγελματικά τα τελευταία τέσσερα χρόνια. «Τα μελίσσια είναι μια ολόκληρη επιστήμη κι ευτυχώς στις μέρες μας μοιράζεται η γνώση: από τα κέντρα κατάρτισης, τα ΙΕΚ, τα σεμινάρια αλλά και από παλιούς μελισσοκόμους με εμπειρία», σημειώνει…

«Στόχος μας ήταν να δημιουργήσουμε υγιεινά προϊόντα κι έτσι πειραματίστηκα με το μέλι δικής μας παραγωγής, αρχικά για δική μας χρήση και κατανάλωση. Έφτιαξα μαρμελάδες και γλυκά με φρούτα της εποχής χωρίς την προσθήκη ζάχαρης, αλλά με μέλι… Στην πορεία έμαθα ότι μπορούμε να παράγουμε προϊόντα με βάση το μέλι. Και αυτό είναι οικοτεχνία», ξεκινά τη διήγηση.

Οικοτεχνία και… γραφειοκρατία

Το επόμενο βήμα «σκόνταψε» στη… θρυλική γραφειοκρατία. «Χρειάστηκαν έξι μήνες για να εγκριθεί η οικοτεχνία μας», επισημαίνει. Δεν είναι μια τόσο σύνθετη και πολύπλοκη διαδικασία, για να λάβει κανείς το «βάπτισμα του πυρός», είναι όμως οι αγκυλώσεις του ελληνικού κράτους που τώρα με την πανδημία έχουν φτάσει σε… καινούρια επίπεδα. Ευτυχώς, στην επαρχία οι άνθρωποι παρά τις όποιες προσπάθειες, η «ανθρώπινη σχέση» δεν έχει χαθεί. Και κάπως έτσι γίνονται τα πράγματα. «Ευχαριστώ την κα. Μαρία Μάτζαρη από την Διεύθυνση Κτηνιατρικής. Μακάρι, όλοι οι υπάλληλοι να επιδείκνυαν τον ζήλο και την υπευθυνότητά της», προσθέτοντας πως απαιτείται υπομονή και επιμονή, αλλά και τον κατάλληλο άνθρωπο. «Εμείς εδώ είμαστε καλά και οι άνθρωποι ενδιαφέρονται», συμπλήρωσε αναφερόμενη και στον αντιπεριφερειάρχη που έδειξε προσωπικά το ενδιαφέρον του για την πορεία της όλης προσπάθειας.

Τελικά, μπορεί το να γίνεις οικοτέχνης χωρις κόστος, αλλά μόνο χρημάτων. Γιατί από χρόνο… κόστισε. «Δεν ξέρω το γραφειοκρατικό κομμάτι πώς θα μπορούσε να σωθεί και μάλιστα στις παρούσες συνθήκες», τονίζει και συνεχίζει με τα θετικά του εγχειρήματος.

«Δεν επιβαρύνεσαι οικονομικά, το κράτος σου δίνει το δικαίωμα να παράξεις προϊόντα στην κουζίνα του σπιτιού σου -τηρώντας, βεβαίως τις αρχές και τις προϋποθέσεις υγιεινής και ασφάλειας τροφίμων, κάτι που γίνεται εάν παρακολουθήσεις το αντίστοιχο σεμινάριο και πιστοποιηθείς από το κράτος. Ύστερα, εργάζεσαι στο σπίτι, δεν αφήνεις τα παιδιά σου για να πας κάπου να δουλέψεις 8-10 ώρες…».

Η Γεύση Τουλουμίδου μπήκε στη μεταποίηση του μελιού κι έφτιαξε αλείμματα με μέλι και φρούτα. Όλα τα εποχικά και με πολλές παραλλαγές: με κράνο, κορόμηλο, καρότο, μήλο-πορτοκάλι, ακτινίδιο-μήλο, ροδάκινο… Και τα φρούτα μαζεύονται από τον τόπο που ζει και συνεργάζεται με άλλους παραγωγούς και οικοτέχνες…

Κι όλα έχουν γεύση «όχι πολύ γλυκιά και τις αγαπάς…», που μπορεί να τη γευτεί κι όποιος δεν πρέπει να τρώει ζάχαρη, αλλά κυρίως είναι μια γεύση παραδοσιακή, χειροποίητη, τελικώς… ανεκτίμητη.

Από την Οικοτεχνία στον Οικοτουρισμό

«Ο πρωτογενής τομέας μπορεί να ταΐσει όλη την Ελλάδα», τονίζει απερίφραστα και ανεπηρέαστη από την προσπάθεια που γίνεται -και σε κεντρικό επίπεδο- για την… εξαφάνισή του. «Έχουμε ένα προϊόν τα φρούτα και τα υλικά της φύσης και πάμε να κάνουμε κάτι που φαίνεται και είναι χειροποίητο. Από το πρώτο μέχρι το τελευταίο. Πόσο όμορφο, αλλά και ασφαλές από πλευράς υγείας. Παλιότερα δεν ήταν έτσι, όμως τώρα όλο και περισσότεροι άνθρωποι κάνουν στροφή προς την ποιότητα και τα γευστικά χαρακτηριστικά», επισημαίνει.

Και τα προϊόντα της Γεύσης μπορούμε να τα βρούμε, να τα παραγγείλουμε, αλλά δεν είναι μόνον αυτό. Γιατί υπάρχει και η… αυλή της. Και κάπως έτσι η ενασχόληση με τη μέλισσα και τα παράγωγά της, εκτός από «κύρια απασχόληση» γίνεται και ένας πόλος μάθησης, γνώσης, ψυχαγωγίας. Η «συνθήκη» είναι γνωστή και ως εναλλακτική μορφή τουρισμού. Οικοτουρισμός, εν προκειμένω.

«Είναι επισκέψιμος ο χώρος. Μπορεί να δεχτεί κι ένα μεμονωμένο επισκέπτη και… 50 και ένα σχολείο για  εκπαιδευτική εκδρομή», σημειώνει..

Κι εκεί, πρωταγωνίστρια εκτός από τη μέλισσα είναι και η… «πιστοποιημένη ποντιακή της καταγωγή» με ό,τι συνεπάγεται αυτό: για τα κεράσματα -«δε χρειάζεται παρά μόνο αλεύρι, αλάτι και νερό… και αγάπη»- τους χορούς, τα τραγούδια και (πάλι) αγάπη.

«Γιατί δε χρειάζεσαι τίποτα περισσότερο για να θρέψεις τους ανθρώπους παρά μόνο αυτήν», υπογραμμίζει. Και αρκετό μεράκι, και σεβασμός και χαρά για δημιουργία, θα πρέπει να προσθέσουμε…

Και ας μην ξεχνάμε και τη μέλισσα. Που εκτός «από ολόκληρη επιστήμη» είναι και μεγάλη διδασκάλισσα, ανά τους αιώνας…

Τις Μέλι Γεύσεις της Γεύσης, θα τις βρούμε στο κατάστημα Ελιξίριο στη Μιχαήλ Καραολή, Ξάνθη, στη σελίδα τους στο φέισμπουκ, αλλά και στο τηλέφωνο 6980724764.

Ακούστε την κ. Γ.Τουλουμίδου.