Μέσα από τις αναμνήσεις του ‘συστήνει’ την  Ξάνθη αλλοτινών εποχών στους νεότερους και θυμίζει όμορφες στιγμές του παρελθόντος στους παλαιότερους. Ο λόγος  για το συμπολίτη μας κ. Νικόλαο Τσούργιαννη , πρώην διευθυντή της Σχολής Συνεταιριστικού Κινήματος στη Θεσσαλονίκη -ήταν το ‘φυτώριο’ των συνεταιρισμών-, ο οποίος καταγράφει πέρα από την καθημερινότητα των ανθρώπων της πόλης, όπως ο ίδιος τη βίωσε, ιδιαίτερα ήθη και έθιμα περιοχών της Ξάνθης και περισώζει πλούσια λαογραφικά στοιχεία της τοπικής κοινωνίας.

Τη συγγραφική του αυτή δουλειά δημοσιεύει σε αποσπάσματα στην τοπική εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ , ενώ τακτικά αποστέλλει ενότητες του έργου του και στο δημοτικό ραδιόφωνο. Σύντομα αναμένεται να εκδοθεί και να αποτελέσει ένα ερευνητικό εργαλείο στα χέρια των ενδιαφερομένων Ξανθιωτών .

(Σ.σ: θα προσθέταμε και των τοπικών αρχών και φορέων καθώς αναδεικνύεται ο λαϊκός πολιτισμός της Ξάνθης).

Ο κ. Τσούργιαννης φιλοξενήθηκε σήμερα στην ενημερωτική εκπομπή του δημοτικού ραδιοφώνου και μοιράστηκε τις μνήμες του από την Ξάνθη των δεκαετιών 1950, 1960 έως και τις αρχές του 1970 , με τον ‘Άγιο Κόσυνθο’, το ποτάμι της ζωής στην Ξάνθη, το Τσάϊ,  να βρίσκεται στο επίκεντρο των αναφορών του.

Ξεκινήσαμε πάνω από το βενζινάδικο του Αγκόρτζα, εκεί όπου- σύμφωνα με τους αρχαιολόγους- υπάρχουν κτίσματα που αποδεικνύουν ότι από αρχαιοτάτων χρόνων, από τη Νεολιθική εποχή,  υπήρχε υδραγωγείο. Ένα κανάλι, που ακολουθούσε τη δυτική όχθη του ποταμού, το μετέφερε ως το Φόρο. Εκεί και οι δεξαμενές που καθάριζαν και χλωρίωναν το νερό, το οποίο στη συνέχεια έφτανε με σωληνώσεις σε βρύσες που υπήρχαν στις γειτονιές.

Αξιοποιούσαν και πηγές για τον εφοδιασμό διαφόρων συνοικισμών. Το νερό των πηγών ήταν το ‘νευρικό’ νερό.

Γύρω από το ποτάμι που διατηρούσε τη ζωή στην  Ξάνθη αναπτύχθηκε μια αυτάρκης τοπική οικονομία.

Οι μύλοι, τα ταμπάκικα, οι λανάρες, οι λαχανόκηποι και  η κτηνοτροφία που έκαναν ξακουστό το πλούσιο παζάρι της Ξάνθης,  τα αδρανή υλικά και οι πέτρες του ποταμού που αξιοποιούνταν σε οικοδομικές εργασίες, η καύσιμη ύλη του χειμώνα που ήταν οι κορμοί που κατέβαζε το καλοκαίρι ο ποταμός, τα ποταμίσια ψάρια που έπιαναν ακόμη και με τα χέρια στη γέφυρα του, τα σύγχρονα για την εποχή τους σφαγεία της Ξάνθης, η απόρριψη των οικιακών απορριμμάτων στις όχθες του που μετατρέπονταν σε λίπασμα για τους λαχανόκηπους.

‘Ο Άγιος Κόσυνθος’,  που ευλόγησε γενιές και γενιές στην Ξάνθη, και οι ιστορίες των ανθρώπων της πόλης που άδραξαν κάθε ευκαιρία που έδινε το ποτάμι για να επιβιώσουν, αλλά και να προοδεύσουν.

«Στην αρχή θεώρησα ότι θα ήταν ύβρις να τον ονομάσω ‘Άγιο’. Όμως καθώς ξετυλίγεται η προσφορά του στην πόλη, νομίζω ότι το αξίζει», θα πει.

Ακούστε τον κ. Νικόλαο Τσούργιαννη