Βόλτα στις αθέατες διαδρομές του Νέστου με το Δημήτρη Γκαγκαλίδη

‘Πόσοι από τους Ξανθιώτες γνωρίζουν το Δέλτα του Νέστου; Οι περισσότεροι περιοριζόμαστε στα προβεβλημένα του σημεία. Υπάρχουν όμως κάποιες αθέατες διαδρομές που αν τις επιλέξετε θα σας εντυπωσιάσουν. Τι λέτε, πάμε να εξερευνήσουμε κάποιες από τις κρυμμένες γωνιές του Δέλτα του Νέστου;’

Πρωί Παρασκευής και, ορεξάτος για βόλτες και εξερευνήσεις, ο Δημήτρης Γκαγκαλίδης μας προετοιμάζει για μια ακόμη ‘Αλλιώτικη Πρόταση’.

Μας οδηγεί προς το τέλος της διαδρομής του Νέστου. Φτάνουμε Δασοχώρι. Οι παλαιοί το ξέρουν και από τη Φωνή της Αμερικής…Κάπου εκεί , στην είσοδο της πάλαι ποτέ Φωνής της Αμερικής, τελειώνει η άσφαλτος κι αρχίζει μια προσβάσιμη χωμάτινη διαδρομή. Μας πάει νότια και φτάνουμε σε ένα εντυπωσιακό σημείο με πρωτότυπες ξύλινες κατασκευές :’ είναι το Περιβαλλοντικό Κέντρο Νέστου. Χώροι αναψυχής μέχρι και εκθεσιακοί χώροι. Δείτε εδώ την έκθεση των εργαλείων με τα οποία καλλιεργούσαν τις λεύκες, τα καβάκια. Τα καλλιεργούσαν όπου υπήρχε νερό και τα αξιοποιούσαν για ξυλεία. Ξαφνιάζει ευχάριστα αυτό το μέρος μόλις το αντικρύσει κανείς . Γρήγορα όμως απογοητεύεται. Δεν λειτουργεί. Μάλλον σκέφθηκαν μόνο να το φτιάξουν. Είναι κρίμα , ρημάζει…’, μας λέει.

Το προσπερνάμε και βρισκόμαστε μπροστά στο χωμάτινο ‘φράχτη’, το ανάχωμα, μεταξύ Ξάνθης –Καβάλας για την αποτροπή πλημμυρικών φαινομένων του ποταμού. Πάνω στο ανάχωμα ο δρόμος είναι προσβάσιμος. Κατευθύνει νότια τον επισκέπτη. Κάπου εδώ το περίφημο δάσος Κοτζά Ορμάν: ‘ ήταν η τελευταία ελληνική και ευρωπαϊκή ζούγκλα! Είχε μέχρι και λιοντάρια κάποτε. Η διαδρομή βγάζει σε πανέμορφα χωριά της Καβάλας’ μας λέει και τα απαριθμεί :’ όμως το τμήμα από τον Παράδεισο μέχρι την Χρυσούπολη είναι το πιο εντυπωσιακό. Τα πανύψηλα δέντρα δημιουργούν ‘αψίδες’ με τα κλαδιά τους, αισθάνεσαι ότι περνάς μέσα από ένα φυσικό, καταπράσινο τούνελ’, θα πει ο ξεναγός μας.

Ακούστε το Δ.Γκαγκαλίδη.

Πάμε προς τα πάνω. Πρώτη στάση,  Θαλασσιά :’ το όνομα προέρχεται από παλιά, μου είπε ένας κάτοικος. Δεν υπήρχαν αναχώματα και κάθε φορά που πλημμύριζε ο ποταμός, το χωριό …μετατρεπόταν σε θάλασσα! Πάμε να επισκεφθούμε ένα μέρος που θα σας γοητεύσει’, μας προτρέπει και μας οδηγεί στο Κτήμα ‘Γαβριήλ’ :’ ντόπιος ο Χρήστος Γαβριήλ που δημιούργησε αυτόν τον μικρό, βιολογικό, παράδεισο. Συχνά συναντά κανείς εδώ σχολεία. Έρχονται να επισκεφθούν το κτήμα και να γνωρίσουν από κοντά τα βιολογικά προϊόντα. Σε επιλεγμένα καταστήματα της Ξάνθης μπορεί να τα βρει όποιος επιθυμεί. Παράγει και εξαιρετικό κρασί από τα αμπέλια του!’ μας ενημερώνει.

Φεύγουμε. Μας οδηγεί στους Τοξότες :’ ‘πανέμορφο χωριό. Λέγεται ότι το όνομα του το πήρε από τους τοξότες του Μεγάλου Αλεξάνδρου που στρατοπέδευαν εδώ. Δίπλα είναι το παλιό χωριό. Εκεί θα πάμε. Στο κτήμα ‘ Κοκκύμελον’  της Ελένης Πετροπούλου. Όταν πρωτοήρθα ρώτησα την Ελένη τι σημαίνει ‘Κοκκύμελον’ και μου απάντησε ότι είναι η άγρια δαμασκηνιά στην ποντιακή διάλεκτο. Μετέτρεψε το χώρο σε τουριστικό προορισμό. Θυμίζει …Τοσκάνη! Από τη διακόσμηση των δωματίων του καταλύματος μέχρι το σύνολο των υλικών που επιλέχθηκαν για να διαμορφωθεί ο χώρος. Δεν χρειάζεται να κλείσει κανείς δωμάτιο για να έρθει εδώ. Μπορεί να ‘ρθει και να πιεί τον καφέ του στην καφετέρια ή να γευθεί θεσπέσια παραδοσιακά εδέσματα. Είναι πολύ πρωτότυπος προορισμός και είναι κρίμα που τον απολαμβάνουν μόνο επισκέπτες. Η Ελένη διοργανώνει και εκδηλώσεις, όπως τη Γιορτή Παλιάς Βρύσης…’.

Ανηφορίζουμε στον παλιό δρόμο που οδηγεί στα Ίμερα. Δεν βλέπει στο Νέστο το εγκαταλελειμμένο πια χωριό, αλλά όλα τριγύρω είναι μαγευτικά. Σήμερα δυο-τρεις οικογένειες κτηνοτροφών μένουν εδώ. Από δω και η καταγωγή του παρουσιαστή Σάκη Τανιμανίδη. Συγγενής του, τα παλιά καλά χρόνια που έσφυζε από ζωή το χωριό, διατέλεσε και πρόεδρος της κοινότητας… Συνεχίζουμε στο Κρωμνικό μέχρι το σιδηροδρομικό σταθμό των Λιβερών:’ στο παρελθόν εδώ ήταν η ενδεδειγμένη στάση για να απολαύσεις το Νέστο’ θα πει ο Δημήτρης , ο οποίος στο γυρισμό μας επιμένει:’ Αξίζουν αυτές οι διαδρομές . Επιλέξτε τις και θα ανακαλύψετε πολλούς περισσότερους εντυπωσιακούς προορισμούς…’

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Κείμενο : Κυριακή Οικονόμου

Μοντάζ-επιμέλεια: Σοφία Δαληκριάδου

Κοινωνικά
Πολιτιστικά
Τοπικά