Ο Θανάσης Μουσόπουλος χαιρέτισε στην Χαιρετισμός στην εκδήλωση του 8ου Γυμνασίου και του Συλλόγου Κυπρίων  «Αναζητώντας τον Γρηγόρη Αυξεντίου» την Δευτέρα 6 Μαρτίου 2023, σημειώνοντας:

  "Ευχαριστώ για την τιμητική πρόσκληση στην εκδήλωσή σας. Συνεργάζομαι με πολλή ευχαρίστηση εδώ και χρόνια με το 8ο γυμνάσιο Ξάνθης, με το εκπαιδευτικό προσωπικό και τους μαθητές και μαθήτριες. Χαιρετίζω τον Σύλλογο Κυπρίων και την Πρόεδρο του Ελένη Χατζηγεωργίου.

 Όταν η αγαπητή μαθήτριά μου διευθύντρια του γυμνασίου Παρθενόπη Κελτσίδου, μου είπε να απευθύνω χαιρετισμό στη σημερινή εκδήλωση, σκέφτηκα να μιλήσω για κάποιες αναμνήσεις μου που συνδέονται με την Κύπρο.  Θυμήθηκα που μαθητής στο Δημοτικό, τρίτη τετάρτη τάξη 1957 - 58 άκουγα στο ραδιόφωνο τις ματωμένες ειδήσεις για την ΕΟΚΑ. Στο γυμνάσιο θυμάμαι τις πορείες  για το Κυπριακό και την Ένωση. Με συγκίνηση θυμάμαι αργότερα (στην Δ΄ τάξη) στην αυλή του παλιού γυμνασίου αρρένων (που  αδικαιολόγητα το γκρέμισε η Χούντα) που μίλησα μπροστά σε όλους τους μαθητές για τον Ευαγόρα Παληκαρίδη που θυσιάστηκε στις 14 Μαρτίου του 1957.

  Αργότερα, στα «Θρακικά Χρονικά» αλλά και σε άλλα έντυπα δημοσίευσα μια σειρά από κείμενα για τον πολιτισμό, ποιητές και ποίηση. Αναφέρω κάποιους τίτλους: 1974 Θησαυροί της Κύπρου, 1977 Η Κύπρος σήμερα, 1979 Μια φωνή της Κύπρου - Ιάνθη Θεοχαρίδου, 1985 Για την Κυπριακή λογοτεχνία στην Ελλάδα, 1996 Κύπρος 1974 - 1996 (περιέχονται τα προηγούμενα και το Κυριάκος Χαραλαμπίδης, ο σύγχρονος ποιητής της Κύπρου).

  Το 1999 έγραψα το ποίημα «Η λήκυθος της Κύπρος» που περιέχεται στη συλλογή «Δρόμοι Ελλήνων» (2005). Στα μαθήματά μου στο Ίδρυμα Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης, το 2018 ασχοληθήκαμε με την Κύπρο στον Στράβωνα, ενώ με άλλη ευκαιρία το 2020 μιλήσαμε για την Κύπρο στον Όμηρο, για Ελλαδίτες και Κύπριους ποιητές που αναφέρονται στην Κύπρο.

  Για μένα θεωρώ πολύ σημαντικό και συγκινητικό το ότι, στο Μνημείο του Γρηγόρη Αυξεντίου (που έπεσε στις 3 Μαρτίου 1957) και τιμούμε με τη σημερινή εκδήλωση, το επίγραμμα είναι δικό μου: «Της Κύπρου το  “μολών λαβέ” θεμέλιο της Θράκης». Οφείλω ευγνωμοσύνη στον αξέχαστο φίλο και συνοδοιπόρο Άγγελο Κολώνια που μου ζήτησε να γράψω αυτό τον στίχο.

   Επισημαίνω ότι το δόγμα «Θράκη - Αιγαίο - Κύπρος» ήταν ζωντανό. Τα τελευταία χρόνια ξεθώριασε - και καλό είναι να επανέλθει.

  Ολοκληρώνω τα ενθυμήματα αυτά με αποσπάσματα από κάποια Χρονογραφήματα που δημοσιεύθηκαν το 1977 στην εφημερίδα Εμπρός, με την ευκαιρία του θανάτου του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου.

4/8/77: Αθάνατος, ήρωα Μακάριε, ήρωας του Έθνους

7/8/77:  Η αλήθεια είναι πως δεν είναι νεκρός ο Μακάριος, ζει και θα ζει όσο θα υπάρχουν άνθρωποι που αγωνίζονται με ελπίδα για να νικήσουν την καταστροφή, όσο το πολύπαθο νησί της Αφροδίτης θα έχει το κουράγιο να φωνάζει «Ζούμε! Θα ζήσουμε!» και τη στιγμή ακόμη που ένας θάνατος θα παραφυλάει έξω από την πόρτα. Ζει η Κύπρος, ζει κι ο Μακάριος.

6/8/77: Η πιο μεγάλη του νίκη θα είναι αν κατορθώσει το όνομά του να διατηρήσει την ενότητα, όπως και ο νεκρός Κίμων που στην Κύπρο περνώντας κατενίκησε και νεκρός ακόμα τους Πέρσες.

  Ο Γρηγόρης Αυξεντίου και νεκρός κατανικά τους αείποτε Πέρσες…"