Το ραντεβού είχε ορισθεί για το Σάββατο 11 Μαρτίου στις 12:00 στην Πλατεία Δημοκρατίας στην Ξάνθη, για να τραγουδήσουμε όλοι  και όλες μαζί,  χωρίς φόβο,  για τη Ζωή, ενάντια στις γυναικοκτονίες.

Είχαν προηγηθεί συναντήσεις και πρόβες για την απόδοση της διασκευής από την Ανοιχτή Ορχήστρα Αθηνών, του γνωστού πλέον τραγουδιού «Τραγουδάμε χωρίς φόβο» και η πράξη απέδειξε στην κεντρική πλατεία της Ξάνθης, ότι όλοι, σαν μια γροθιά, ένωσαν τις φωνές και τα χέρια τους και ενάντια στη βία.

«Όλες μαζί μια γροθιά, ενάντια στην πατριαρχία που δολοφονεί». «Τραγούδι Δίχως Φόβο. Καμία Ανοχή. Καμία Λιγότερη.» ήταν τα συνθήματα των συγκεντρωμένων   που κρατούσαν  με τα ονόματα  των γνωστών γυναικών – θυμάτων

Στην Πλατεία της Ξάνθης ενώθηκαν  εκατοντάδες πολίτες, ανάμεσά τους η οικογένεια της Ζωής Δαλακλίδου  και αυτή της Ελένης Τοπαλούδη.

Μία από τις διοργανώτριες της δράσης η κ. Στέφη Αποστολίδου, ενημέρωσε για τη δράση και μίλησε από καρδιάς για το πώς ξεκίνησε η ιδέα της δράσης και τους στόχους της

Όπως είπε, η πρωταρχική ιδέα ήταν της Γιάννας, συμμαθήτριας της Ζωής Δαλακλίδου.

Σκοπός όλης της δράσης είναι να ευαισθητοποιήσει , να κινητοποιήσει   και να δώσει φωνή σε όλες όσες δέχονται βία και να τους δώσει κουράγιο ώστε να μιλήσουν ανοιχτά και να αναζητήσουν βοήθεια.

 Οι συγκεντρωμένοι, από την κεντρική πλατεία της Ξάνθης και μέσω της Βλαχοπούλου, σε μια πραγματικά συγκινητική ατμόσφαιρα με τη συνοδεία της μουσικής και των στίχων του τραγουδιού,  έστριψαν αριστερά στην Κοραή και μπήκαν στην πιλοτή, στο πατρικό σπίτι της Ζωής στην οδό 40 Εκκλησιών, όπου άναψαν κεριά και άφησαν λουλούδια στη μνήμη της, ενώ ο πατήρ Γεώργιος Αναγνωστόπουλος τέλεσε τρισάγιο στη μνήμη της  και μίλησε για την αγάπη, που όλοι έχουμε μέσα μας, μεταφέροντας τις ευχαριστίες του πατέρα της Ζωής που ήταν δίπλα του και δεν μπορούσε να αρθρώσει λέξη, από την συγκίνηση .

Τραγουδάμε Δίχως Φόβο

Να τρέμει το κράτος, να κλείνουν οι δρόμοι

Να τρέμει όποιος χέρι τολμά και σηκώνει

Μας παίρνουν με βία, την ξεγνοιασιά

Μας φύτεψαν φόβο, μα φυτρώσαν φτερά

Και κάθε λεπτό σχεδόν κάθε μέρα

Θρηνούμε μια κόρη αδερφή και μητέρα

Μέσα σε μια νύχτα μας εξαφανίζουν

Συνένοχος είναι όποιος σιωπά, σα μας αφανίζουν

…………………………………………………………………..

Για εκείνες τις νύχτες που γύριζα μόνη

Στη θέα μιας μορφής το αίμα μου να παγώνει

Για όλα τα χέρια που σφίγγουν κλειδιά

Γινόμαστε όλες μαζί μια γροθιά!

Δικαίωμα δεν έχεις στο σώμα μου επάνω,

Δε σου πέφτει λόγος πού πάω και τι κάνω

Δεν είναι αγάπη ο πόνος κι η βία

Όλες απαντάμε, αν αγγίξεις μία

Κι αν δε το κατάλαβες τούτοι οι στίχοι

Φωνάζουν πως βρίσκομαι εδώ από τύχη

Με οργή τραγουδάω, ακούστε με όλοι

Στο σπίτι αν δεν έρθω, κάψτε την πόλη

Με λένε Ανίσα, Καρολάιν και Ελένη

Με σκότωσε το σύστημα που τους ξεπλένει

Είμαι η Τζεβριέ, η Ζάκι, η Μαρία

Νεκταρία, Ανθή, Ζωή, Αδαμαντία

Στο όνομα μου γράψτε νέα, ιστορία

………………………………………………………..

Για εκείνες τις νύχτες που γύριζα μόνη

Στη θέα μιας μορφής το αίμα μου να παγώνει

Για όλα τα χέρια που σφίγγουν κλειδιά

Γινόμαστε όλες μαζί μια γροθιά!

Δικαίωμα δεν έχεις στο σώμα μου επάνω,

Δε σου πέφτει λόγος πού πάω και τι κάνω

Δεν είναι αγάπη ο πόνος κι η βία

Όλες απαντάμε, αν αγγίξεις μία