Στην οδό Ορφέως στην Παλιά Πόλη της Ξάνθης μας ξενάγησε ο Δημήτρης Γκαγκαλίδης μέσα από το ένθετο «Αλλιώτικες Προτάσεις», ένα ταξίδι στον χρόνο, στο πιο πολυσύχναστο και χιλιοφωτογραφημένο πλακόστρωτο της παλιάς Ξάνθης. Ένα απ' τα ωραιότερα σοκάκια της, με πρωταγωνιστές την αυθεντική παράδοση, τη ζωηρή καθημερινή κίνηση και φυσικά την αρχιτεκτονική ομορφιά, όπου ο επισκέπτης συναντά στέκια της νεολαίας, το Μουσείο Σκιάς, τη Δημοτική Πινακοθήκη, αλλά και το εκκλησάκι της Παναγίας Δεξιάς.

Ο τόπος έχει πολλά να διηγηθεί. Περισσότερα από όσα φαίνονται… Παλιές ιστορίες με πρωταγωνιστές ανθρώπους που πέρασαν κι άφησαν πολλά πίσω τους… Η ξενάγηση γίνεται μέσα από την αφήγηση ιστοριών τριών γυναικών, που κάπου στο παρελθόν κατοικούσαν στην Ορφέως και έχουν αφήσει το αποτύπωμά τους μέχρι σήμερα.

Η πρώτη ιστορία είναι της Ανθής Γκέρμαν και του αρχοντικού Καραδήμογλου, το οποίο σήμερα ανήκει στο υπουργείο εξωτερικών, μία ιστορία έτσι όπως την διηγήθηκε κάποτε η ίδια στον Δημήτρη Γκαγκαλίδη.

Η πύλη του χρόνου ανοίγει και συναντάμε την Αρμένισσα Λουσί. Βρήκε καταφύγιο στην Ξάνθη κυνηγημένη από τα Άδανα, όταν άρχισαν οι διωγμοί των Αρμενίων που οδήγησαν στη γενοκτονία. Στο σπίτι της, στην οδό Ορφέως, παρέδιδε μαθήματα ξένων γλωσσών. Στο σπίτι της Λουσί πήγαινε η μικρούλα Ανθή Γκέρμαν για να μάθει αγγλικά, η οποία έβλεπε το πανέμορφο αρχοντικό του Φωκίωνα Καραδήμογλου και έβαλε ως στόχο της ζωής της μια μέρα να το αποκτήσει. Έτσι κι έγινε. Το αγόρασε από τους κληρονόμους του. Πούλησε ό,τι είχε και δεν είχε για να το αγοράσει και να το ανακαινίσει. Το 1985 ανοίγει το Κέντρο Τέχνης Γκέρμαν. Ένα στολίδι πολιτισμού. Μια κυψέλη της τέχνης, από όπου πέρασαν μεγάλες προσωπικότητες και άνθρωποι του πολιτισμού και των τεχνών, γεμάτο με εκθέσεις καταξιωμένων δημιουργών.

Μάλιστα, όπως αποκάλυψε ο Δημήτρης Γκαγκαλίδης σύμφωνα με όσα του είχε εκμυστηρευτεί η Ανθή Γκέρμαν, το αρχοντικό Καραδήμογλου, είχε τραβήξει την προσοχή του παραγωγού Κλέαρχου Κονιτσιώτη, όταν βρισκόταν στην Ξάνθη, προκειμένου να κάνει κάποια γυρίσματα για την ταινία Χατζημανουήλ που ετοίμαζε για τη ζωή του Αριστοτέλη Ωνάση. Τελικά όμως οι συζητήσεις δεν ευδοκίμησαν και ο Κονιτσιώτης γύρισε την ταινία στη Σμύρνη.

Η δεύτερη ιστορία αφορά την Diana, με καταγωγή από την Βουλγαρία, που διακρίνονταν για την μόρφωσή της, την μουσική της παιδεία και το άψογο στυλ που διέθετε. Την έλεγαν Diana Zapranova και ήταν ερωτευμένη με γνωστό Έλληνα υπουργό της εποχής και ζούσε μια παθιασμένη σχέση, που δεν έμελλε όμως να κρατήσει. Το ζευγάρι χώρισε προς στιγμήν και η Ντιάνα έφυγε στο εξωτερικό. Ο καιρός πέρασε, χωρίς ο έρωτας να σβήσει. Έτσι όταν την βρήκαν σε πολυτελές στέκι της Σόφιας δέχτηκε με χαρά να ξανάρθει στην Ελλάδα για εργασία. Χωρίς να λογαριάζει χρήματα, κόπους και την καριέρα της, βρέθηκε στο διακεκριμένο και μοναδικό για την εποχή του, μουσικό-εστιατόριο της παλιάς Ξάνθης «Αλέξανδρος» στην οδό Ορφέως.

Η ωραία μουσικός της Βουλγαρίας στις αρχές της δεκαετίας του 1990 έπαιζε τα βράδια την άρπα της και κοσμούσε με την παρουσία της τον χαρακτήρα του piano bar στην οδό Ορφέως. Με την ελπίδα και την προσμονή της επανένωσης με τον έρωτά της, που τελικά δεν άργησε να... «ξανακολλήσει». Δυστυχώς η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη, καθώς το Ξανθιώτικο πολυτελές εστιατόριο δεν τα πήγε καλά και σύντομα έκλεισε. Οι δυσκολίες παραμονής στην Ελλάδα, το οικονομικό αδιέξοδο και πολλά άλλα επιμέρους προβλήματα, ανάγκασαν την Diana να επιστρέψει τελικά στη χώρα της...…

Η τρίτη ιστορία της οδού Ορφέως είναι της Ιουλίας και του αρχοντικού Μιχαλοπούλου με τις 100 τριανταφυλλιές. Η ιστορία ξεκινά στα τέλη του 1800, όταν ο Ξανθιώτης καπνέμπορος Χρηστίδης σε ένα εμπορικό του ταξίδι στα Άδανα αντικρίζει μια πανέμορφη κοπέλα πάνω σε ένα άσπρο άλογο. Ήταν η Ιουλία. Την ερωτεύεται, την παντρεύεται και έρχονται στην Ξάνθη. Το αρχοντικό τότε δεν ήταν ακριβώς όπως είναι σήμερα. Υπήρχαν στην πρόσοψη σπίτια και μαγαζιά. Η Ιουλία παραπονιόταν στον άνδρα της ότι δεν είχε θέα από το μπαλκόνι, όπου έβγαινε και τον περίμενε να επιστρέψει από τα συχνά επαγγελματικά του ταξίδια.

Ο καπνέμπορος αγοράζει τα σπίτια και τα οικόπεδα, τα γκρεμίζει και φτιάχνει ένα μικρό παράδεισο για την καλή του, για να ομορφύνει την καθημερινότητά της. Έναν μεγάλο κήπο με 100 τριανταφυλλιές, δέντρα και κηπουρό να τον περιποιείται, διακοσμημένο μάλιστα με βότσαλα. Το μπαλκόνι της Ιουλίας διατηρείται ακόμη και σήμερα στο αρχοντικό Μιχαλοπούλου.