Για μια ακόμη «κόκκινη γραμμή» από πλευράς ΔΗΜ.ΑΡ  έκανε λόγο μιλώντας για το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο ο Γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του κόμματος Γιάννης Αμοιρίδης κατά τη χθεσινή επίσκεψη του στην Ξάνθη, προσθέτοντας πάντως με έμφαση ότι «κόκκινη γραμμή» για τη ΔΗΜ.ΑΡ είναι και η πολιτική σταθερότητα…Ο κ. Αμοιρίδης  εκτίμησε ότι το νομοσχέδιο θα έρθει και θα ψηφισθεί στη Βουλή, γνωρίζοντας φυσικά τη στάση της Ν.Δ. για το όλο ζήτημα, και επισήμανε ότι τελικά θα υπάρξει συνεννόηση μεταξύ των κυβερνητικών εταίρων.

Πρόσθεσε πάντως ότι απαιτείται η διασφάλιση της ελεύθερης έκφρασης των πολιτών καθώς και των δημοκρατικών τους δικαιωμάτων για να καταλήξει: « απόσυρση του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου θα είναι σαν να αποσύρει την ταυτότητα της από την κυβέρνηση η ΔΗΜ.ΑΡ…».

Ο Γιάννης Αμοιρίδης παραδέχθηκε ότι υπάρχει πρόβλημα συνεργασίας μεταξύ των τριών κυβερνητικών εταίρων – είναι εμφανές, είπε χαρακτηριστικά- και έκανε λόγο για επικοινωνιακές τακτικές , εμφανείς και στην κοινωνία, οι οποίες όμως δεν επιλύουν το πρόβλημα. Αναφερόμενος δε στην ανασυγκρότηση του κεντροαριστερού μετώπου και στις συχνές δημόσιες προσκλήσεις που δέχεται κυρίως από το ΠΑΣΟΚ η ΔΗΜΑΡ, υποστήριξε ότι το κόμμα του εμμένει στις γνωστές ιδεολογικές προσεγγίσεις για το όλο ζήτημα. Η ανασυγκρότηση του κεντροαριστερού χώρου θα προέλθει μέσα από την ίδια την κοινωνία , εκτίμησε, και προς αυτή την κατεύθυνση πορεύεται η ΔΗΜ.ΑΡ.

Σε ότι αφορά το αν υπάρχει περιθώριο έμπρακτης συμμετοχής της ΔΗΜ.ΑΡ σε ζητήματα κοινωνικής προστασίας υπεραμύνθηκε τις μέχρι τώρα παρεμβάσεις της , οι οποίες - ισχυρίστηκε – υιοθετήθηκαν από την κυβέρνηση και δίνουν λύσεις σε οικονομικά ασθενέστερες πληθυσμιακές ομάδες…

Νωρίς το μεσημέρι επισκέφθηκε το Μητροπολίτη Ξάνθης με τον οποίο συζήτησε το θέμα που προέκυψε με το Ψυχολογικό Κέντρο. Θέση της ΔΗΜ.ΑΡ. είναι-είπε- η μετατροπή του σε Ν.Π.Δ.Δ. και η συνέχιση της απρόσκοπτης λειτουργίας του.

Επισκέφθηκε επίσης το κέντρο κράτησης παράνομων μεταναστών όπου συνομίλησε με το Διοικητή και τους κρατούμενους. Επανέλαβε την αναγκαιότητα της αναθεώρησης της συνθήκης Δουβλίνο ΙΙ , χρέωσε επικοινωνιακά τεχνάσματα στην κυβέρνηση για την μεταφορά του προβλήματος από την πρωτεύουσα στην περιφέρεια και όχι λύσης του και συνεχάρη την τοπική κοινωνία για την ευαισθησία που έχει επιδείξει έως σήμερα.