Ξεχωριστή ατμόσφαιρα στο 7^ο Γυμνάσιο Ξάνθης, με εκπαιδευτικούς και μαθητές, χωρίς να λείπουν από την παράμετρο οι γονείς, να αναπτύσσουν μια «άλλη» σχέση, μια σχέση άμεση, ανθρώπινη, αγαπητική ως προς τα «όνειρα» που εξελίσσονται, σε μια πρωτόγνωρη εκπαιδευτική διαδικασία και κυνηγούν όλοι μαζί να κατακτήσουν.

Τα τρία χρόνια του Γυμνασίου έχουν ένταση και αμεσότητα, έχουν δημιουργικό δάκρυ και χαρά ευτυχίας, δρόμους δύσκολους και ευλογημένους, εμπειρίες μοναδικές, προσωπικές, ατελείωτες.

Στην αποφοίτηση υπάρχει μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα «θλίψης» για τον αποχωρισμό-αποχαιρετισμό και μια ελπίδα συνέχειας και νέων στόχων για το μέλλον….. μια χαρμολύπη …..

Οι δημιουργικές στιγμές συνεχίζονται μέχρι την τελευταία ημέρα.

Στο ρυθμό του γνωστού θρακιώτικου τραγουδιού «Τα λιανοχορταρούδια», με τη βοήθεια της μουσικού Σοφίας Τσέλιου και με στίχους που έγραψε η μαθηματικός Στέλλα Δενδηλιάρη, οι μαθητές της Γ' τάξης του 7ου Γυμνασίου Ξάνθης, αποχαιρέτησαν με τον πιο μελωδικό τρόπο, τους υπόλοιπους μαθητές του σχολείου τους και τους καθηγητές τους.

Ακούστε το τραγούδι που και τα πρωινά το μοιραζόμαστε με τους ακροατές του Δημοτικού Ραδιοφώνου Ξάνθης στους 89,9 πιστεύοντας ακράδαντα ότι η εκπαιδευτική μας κοινότητα είναι το ισχυρό θεμέλιο της κοινωνίας μας, της κοινότητας, της Ξάνθης μας.

Το 7ο Γυμνάσιο

Με αγάπη θα θυμάμαι

Το σχολείο που αγαπώ

Στην καρδιά μου πάντα θα ναι

 Απ τις βρύσες της αυλής

Ως τις αίθουσες του ορόφου

 Όπου ψάξεις θα με βρεις

Σαν αερικό του νόστου

Στο 7ο Γυμνάσιο

Χρόνια εφηβικά μετράω

Μια μεγάλη αγκαλιά

Σαν ανάμνηση κρατάω

Στο τραγούδι της γιορτής

είμαι η λέξη καλημέρα

Στο αμήν της προσευχής

Είμαι ο γλάρος στον αέρα

Το 7ο Γυμνάσιο

Αρωγός στα σχέδια μου

Φίλοι και καθηγητές

Χρωματίσαν τα όνειρα μου

Τρεις χρονιές σαν να ταν χθες

Το σακίδιο στον ώμο

Με εφόδια κι ευχές

Θα χαράξω νέο δρόμο

 Στο σχολείο μου χρωστάω

Τα όνειρα που κυνηγάω

Μ αναμνήσεις που φυλάω

Στην ζωή θα προχωράω