Την  Κυριακή βράδυ στο Άβατο αξιωθήκαμε να παρακολουθήσουμε τη συναρπαστική παράσταση του έργου «Γκόλφω» του Σπύρου Περεσιάδη από το θίασο «Ανα-τολικά του Νέστου». Σκηνοθέτης ο Κώστας Λειβαδίτης. Απέδωσαν τους ρόλους του έργου: Πολυξένη Καρακα-τσάνη, Βασίλης Λειβαδίτης, Θοδωρής Ανθόπουλος, Χρύσα Ξανθοπούλου, Φώτης Καρύωτης, Γιώργος Τέζας, Ευγενία Λαχανά, Κώστας Λειβαδίτης. Όλοι/όλες οι ηθοποιοί ήταν εξαίρετοι, αυτό φάνηκε από το χειροκρότημα του πολυπληθούς κοινού του Αβάτου. Σ’ όλη τη διάρ-κεια της παράστασης άντρες και γυναίκες συμμετείχαν με χίλιους δυο τρόπους στα θεατρικά δρώμενα. Και συνειδητοποίησα ακόμη μια φορά γιατί μια νέα 120 χρονών, η Γκόλφω, εξακολουθεί να μιλά στο σημερινό έλληνα και ελληνίδα. Αυτή η διαδραστική σχέση συμπληρώνει τα σχόλια που έγραψα για το έργο τον προηγούμενο μήνα. Συγχαρητήρια σε όλους, και στο δήμου Τοπείρου που χρηματοδότησε την παράσταση.

 

Ο Σπύρος Περεσιάδης (1854 – 1918) είναι ένας θεατρικός συγγραφέας που μας έρχεται από τη νότια Ελλάδα, την Αχαΐα, από την παλιά Ελλάδα, όπως λέγαμε εδώ στα βόρεια, με μια στάμπα ‘αρνητική’, νέος τυφλώθηκε. Είχε όμως το χάρισμα να είναι πάντοτε ανοιχτομάτης, σε ό,τι γινόταν γύρω του.
Μετά τη Μαργαρίτα του 1892 έγραψε την Γκόλφω δραματικό ειδύλλιο που το 1894 παρουσιάστηκε στην Αθήνα. Ακολούθησαν άλλα δώδεκα δράματα, τα περισσότερα έμμετρα σε δεκαπεντασύλλαβο και με λαϊκή γλώσσα.

Το πιο αγαπημένο έργο του Περεσιάδη είναι η Γκόλφω. Η αξία και επιτυχία αυτού του έργου οφείλεται στην κλασική τεχνική και στη στέρεη δομή, στην ανθρωπιά, στη δραματική αντίληψη της ζωής και στον αγνό πατριωτισμό του.

 

Το ερώτημα όμως σήμερα είναι «Γκόλφω, γιατί».

Πρώτα πρώτα, η λέξη Γκόλφω – ελληνικότατη, από το εγκόλπιο – γκόλπι – γκόλφι.
Ο Περεσιάδης σε μια εποχή αρχαιολατρείας και καθαρευουσιανισμού, ακολουθώντας τον πρωτοπόρο συμπατριώτη του Κωστή Παλαμά, αποθησαυρίζει τη γλώσσα του απλού λαού.
Το τρίτο, αναγνωρίζει τον πλούτο του ελληνικού πολιτισμού στη διαχρονία του. Οι ξένοι έρχονται να προσκυνήσουν τον ελληνικό πολιτισμό. Και οι Έλληνες με αξιοπρέπεια και εντιμότητα βιώνουν τον ελληνικό πολιτισμό, χωρίς δουλικότητα και αβαρίες.

Η Γκόλφω σήμερα είναι μια βιωμένη απάντηση του πόνου και του δράματος.
Δεν είναι μίμηση – είναι βίωση.

Ξάνθη, Ιούλιος 2013