«Διαβάζω, ακούω στα ΜΜΕ της πόλης μας για την ηλικιωμένη Ελληνοπόντια που έχασε τη ζωή της προσπαθώντας να αντισταθεί στη ληστρική επίθεση που της έγινε χθες το πρωί.

Εγώ θέλω να σας πω για την κυρία Κούλα μας, την αγαπημένη μας κυρία Κούλα που εδώ και 25 χρόνια ήταν άνθρωπος του σπιτιού μας….

Ήρθε από το Σοχούμι στην πατρίδα και πάλεψε, και αγωνίστηκε να σταθεί στα πόδια της και να είναι ασπίδα προστασίας για τα δυο της παιδιά και τον αγαπημένο εγγονό της.

Μαχήτρια της ζωής, χαμογελαστή αγωνίστρια, θετικός και δυνατός άνθρωπος και τόσο μα τόσο ζεστή και δοτική….

Και τα κατάφερε η γλυκιά μας να στήσει όμορφο, μοσχοβολιστό σπιτικό και να κερδίσει εκτίμηση κι αγάπη από τους γύρω της…

Σκάλες, σπίτια, γραφεία, όλα περνούσαν από τα χεράκια της και της εξασφάλιζαν το μεροκάματο…

Τα τελευταία χρόνια απόκτησε κι ένα κτηματάκι και τα απογεύματα, ακάματη, ασχολιόταν με τα λαχανικά της και τις κοτούλες της…

Μα πότε θα ξεκουραστεί αυτή η γυναίκα, πότε θα γείρει να ξαποστάσει το ταλαίπωρο κορμί της;

Έτσι και χθες το πρωί, ξεμπέρδεψε με τις σκάλες και πήρε το δρόμο για το επόμενο μεροκάματο. Κι εκεί, στη μέση της διαδρομής, ήρθε αντιμέτωπη με το αναπάντεχο, την εγκληματική επίθεση. Και αντιστάθηκε, και πάλεψε όπως πάλευε σε όλα της τα 75 χρόνια. Και το πλήρωσε με τη ζωή της…

Πόσο κρίμα, πόσο ΑΔΙΚΟ!!!!!!»