"Τα κορδόνια"

 Γιατί δένεις τόσο σφιχτά τα κορδόνια; Αφού πάντα ξυπόλητη περπατάς στα αγκάθια.

 Ξυπόλητη πάνω στην καρέκλα εκφωνείς κάθε σούρουπο το δελτίο καιρού των οκτώ. Για μπόρες και θύελλες και ομίχλες.

 Κανείς ακροατής! Ξυπόλητη απαγγέλεις μονολόγους. Καμιά φορά και διαλόγους στον καθρέφτη. Φορώντας το αντρικό κοστούμι που στέκει άψυχο στην κρεμάστρα. Χωρίς θεατές!

Στις τσέπες εισιτήρια μετ’ επιστροφής. Γιατί πάντα φεύγεις; Αφού πάλι, επιστρέφεις.

 Γλιστράς στις καλογυαλισμένες συναντήσεις.

Και πάλι πέφτεις από τα σύννεφα.

Τοκίζεις δάνεια ανεξόφλητα και ξεπουλάς ληγμένες υποσχέσεις στα παζάρια. Αλισβερίσι να γίνεται!

Στο σεντούκι στοιβαγμένα ένα ένα τα λάθη σαν τακτοποιημένα προικιά.

Αναστενάζουν οι σκόνες, σε κάθε ανακάτεμα στιγμών.

 Μα γιατί έκρυψες την άνοιξη κάτω από την καρέκλα;

Αφού και φέτος θα ανθίσουν οι αυταπάτες! Κι ας έχεις κλειστά τα παράθυρα. Κι ας φοράς πάλι ένα ζευγάρι παπούτσια.

 Με κορδόνια!

Η απονομή βραβείων και επαίνων έγινε το Σάββατο 3 Μαΐου στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων

Επιμέλεια: Τηλέμαχος Αρναούτογλου