Ανακοίνωση εξέδωσε η ΑΔΕΔΥ Ξάνθης, στην οποία  τονίζεται ότι γίνονται κατανοητά   τα αιτήματα του Ιδιωτικού Τομέα, και δηλώνεται τόσο η συμπαράσταση όσο και η παρουσία τόσο στην απεργιακή κινητοποίηση, όσο και στις εκδηλώσεις που θα πραγματοποιηθούν.

 Ταυτόχρονα όμως δηλώνει η ΑΔΕΔΥ ότι έχει την  υποχρέωση της διεκδίκησης και της επίλυσης των προβλημάτων   πρωτίστως των Δημοσίων Υπαλλήλων, σημειώνοντας:

«Δεν είναι δυνατόν να πηγαίνουμε σε επανειλημμένες και ατέρμονες απεργιακές κινητοποιήσεις, οι όποιες θα μας οδηγήσουν σε σπατάλη δυνάμεων, σε συνδικαλιστικό αδιέξοδο και σε απεργίες χωρίς απεργούς».

Ολόκληρη η ανακοίνωση της ΑΔΕΔΥ:

 Πριν από περίπου ένα μήνα η ΓΣΕΕ εξήγγειλε απεργιακή κινητοποίηση για την 1η Οκτωβρίου, ενόψει τη νομοθετικής ρύθμισης που προωθεί η Κυβέρνηση για το «13ωρο». Παρατάξεις της αριστεράς, οι οποίες είναι σε πλήρη ευθυγράμμιση όσον αφορά τις δράσεις τους σε ΑΔΕΔΥ και ΓΣΕΕ, ζήτησαν αυθημερόν να υπάρξει 24ωρη απεργία και από την ΑΔΕΔΥ, ώστε να εξελιχθεί σε Γενική Απεργία.

          Το θέμα του «13ωρου» είναι ένα πάρα πολύ σοβαρό ζήτημα. Θεωρούμε ότι δεν υπήρχε κανένας λόγος το 13ωρο σε δύο εργοδότες, να μεταβληθεί σε 13ωρο στον ίδιο εργοδότη, έστω και αν είναι συνολικά 37 ημέρες τον χρόνο. Οι 13 ώρες συνεχούς εργασίας είναι απαράδεκτες.     

          Πέραν αυτού δεν είναι οικειοθελής  η συμμετοχή του εργαζομένου σε αυτή τη σχέση εργασίας, αλλά αντίθετα, αν αρνηθεί πρέπει να το αιτιολογήσει ο ίδιος. Αποτέλεσμα αυτού είναι ότι σε καμία περίπτωση κάτι τέτοιο να μην μπορεί να θεωρηθεί ισοβαρής εργασιακή σχέση ανάμεσα σε εργοδότη και εργαζόμενο. Είναι ξεκάθαρο όμως ότι αυτή η ρύθμιση αφορά τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα και τη ΓΣΕΕ. Οτιδήποτε άλλο λέγεται, είναι στα γνωστά όρια της κινδυνολογίας και της μόνιμου «τσουβαλιάσματος» των πάντων.

          Συγκλήθηκε λοιπόν τότε άμεσα η Εκτελεστική Επιτροπή της ΑΔΕΔΥ, η οποία αποφάσισε κατά πλειοψηφία τη συμμετοχή στην κινητοποίηση, αλλά «με τα δικά μας οικονομικά και θεσμικά αιτήματα» (θεωρητικά τουλάχιστον). Η αλήθεια όμως είναι ότι σε αυτή την περίσταση κανένα αίτημα της ΑΔΕΔΥ, θεσμικό ή οικονομικό, δεν ταυτίζεται με κάποιο από τα αιτήματα της ΓΣΕΕ.

          Ως Παράταξη θεωρούμε ότι το θέμα του «13ωρου» είναι σημαντικότατο ζήτημα. Λαμβάνοντας όμως υπόψη την πραγματικότητα όσον αφορά την εξέλιξη της απεργίας, όπου το ισχυρότερο αίτημα εξαφανίζει ή στην καλύτερη περίπτωση υποβαθμίζει τα άλλα αιτήματα, η ΔΑΚΕ ΔΤ πρότεινε να πραγματοποιηθεί τρίωρη στάση εργασίας της ΑΔΕΔΥ, ως συμπαράσταση προς τη ΓΣΕΕ και με συμμετοχή σε όλες τις συγκεντρώσεις.

          Η πραγματικότητα (για μια ακόμη φορά) έδειξε ότι στην απεργιακή κινητοποίηση που ακολούθησε την 1η Οκτωβρίου, όντως τα αιτήματά μας χάθηκαν μπροστά στο «13ωρο» το οποίο ήταν το πιο προβεβλημένο και επίκαιρο αίτημα.

          Στην Ε.Ε., η οποία συγκλήθηκε την Τετάρτη 8/10/2025, οι παρατάξεις της αριστεράς που προαναφέρθηκαν, μας πληροφόρησαν ότι άμεσα θα προχωρήσει το νομοσχέδιο για ψήφιση. Η Ε.Ε. πάλι κατά πλειοψηφία, πήρε απόφαση να συμμετάσχει στην απεργία, όποτε αυτή εξαγγελθεί από το Εργατικό Κέντρο Αθηνών ή τη ΓΣΕΕ.

          Ως Παράταξη εμείναμε στην πρώτη μας θέση για 3ωρη στάση συμπαράστασης στη ΓΣΕΕ, με συμμετοχή στις συγκεντρώσεις και σε οποιαδήποτε άλλη εκδήλωση υπάρξει και όχι σε 24ωρη Απεργία. Είναι δεδομένο ότι και αυτή η απεργία από την πλευρά μας, σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο ή να αναδειχθούν τα οικονομικά μας αιτήματα, διότι θα χαθούν παντελώς -περισσότερο και από την πρώτη φορά- στη διαδικασία της ψήφισης του νομοσχεδίου το οποίο αφορά τον Ιδιωτικό Τομέα και τη ΓΣΕΕ. Σε καμία περίπτωση δεν αναμένουμε ότι θα αποκομίσουμε κάτι θετικό ως Δημόσιος Τομέας από αυτή τη διαδικασία (ούτε καν σε επίπεδο εντυπώσεων).

          Στη Συνδιάσκεψη των Ιωαννίνων, ομόθυμη και ομόφωνη -όπως διαφάνηκε- ήταν η πρόθεση των συμμετεχόντων για απεργιακή κινητοποίηση, η οποία θα αφορά και προβάλει τα οικονομικά μας αιτήματα. Σε αυτόν τον τομέα, ενώ επικοινωνιακά καταφέραμε να τα ανοίξουμε ως ζητήματα και να τα φέρουμε στο προσκήνιο, επί της ουσίας δεν έχουμε προχωρήσει ούτε ένα βήμα μπροστά. 

          Μετά από μια μακρά περίοδο που επί της ουσίας είχαμε προτάξει άλλα θέματα (προσλήψεις, αξιολόγηση κτλ) τα τελευταία δύο χρόνια έχουμε προτάξει τα οικονομικά ζητήματα, χωρίς όμως να έχουμε ουσιαστικά αποτελέσματα. Τώρα πηγαίνουμε σε δύο απεργίες μέσα σε διάστημα 15 ημερών, όπου είναι δεδομένο ότι τα αιτήματα μας θα χαθούν και θα πρέπει εκ των πραγμάτων να πάμε και σε τρίτη απεργιακή κινητοποίηση για να τα αναδείξουμε και να πιέσουμε για την επίλυσή τους.

          Όπως προαναφέραμε, κατανοούμε τα αιτήματα του Ιδιωτικού Τομέα, τους συμπαραστεκόμαστε και θα είμαστε παρόντες τόσο στην απεργιακή κινητοποίηση, όσο και στις εκδηλώσεις που θα πραγματοποιηθούν.

 Έχουμε όμως ταυτόχρονα την υποχρέωση να διεκδικήσουμε και να επιλύσουμε τα προβλήματα πρωτίστως των Δημοσίων Υπαλλήλων.

Δεν είναι δυνατόν να πηγαίνουμε σε επανειλημμένες και ατέρμονες απεργιακές κινητοποιήσεις, οι όποιες θα μας οδηγήσουν σε σπατάλη δυνάμεων, σε συνδικαλιστικό αδιέξοδο και σε απεργίες χωρίς απεργούς.