Σήμερα,  Δευτέρα 12 Νοεμβρίου σε μια τιμητική μεταθανάτια εκδήλωση θα προσεγγίσουμε φίλοι, συνεργάτες, λογοτέχνες και μουσικοί το ποιητικό πρόσωπο του Γιώργο Κωτούλα.

Ο Γιώργος Κωτούλας (1956 – 2017) εκτός από τις άλλες δημιουργικές του ασχολίες ασχολήθηκε με την ποίηση και τη στιχουργία. Το 2010 κυκλοφόρησε η πρώτη του ποιητική συλλογή «Δύο φράσεις Άγραφες». Την ίδια χρονιά εκδόθηκε η δεύτερη συλλογή «Μεταξύ ακαθάρτου και γάργαρου». Το Φλεβάρη του 2012 εκδόθηκε «Η Κραυγή». Τέταρτη συλλογή το 2013 «Ασύνδετοι παφλασμοί». Την ίδια χρονιά εκδόθηκε η ποιητική συλλογή «Τρεκλισμένα βήματα». Το 2015 παρουσίασε το θεατρικό έργο «Οι δύο όψεις ενός Καπνόφυλλου – Ξάνθος και Ξανθίππη». Το 2018 οι Γραφικές Τέχνες  Δαλακάκη εξέδωσαν ‘τιμής ένεκεν’ τη συλλογή «Βελασμοί Ονείρων», που είχε ολοκληρωθεί αρχές του 2016. Πολλοί στίχοι του έχουν μελοποιηθεί.

   Ο ίδιος ο Γιώργος Κωτούλας, μιλώντας σε εκδήλωση του Δικτύου, λέγει για την ποίηση: «Κατά την άποψή μου, όταν μιλάμε για την ποίηση πρέπει να έχουμε κατά νου ότι ο χώρος που κινούμαστε από την μια, η απεραντοσύνη από την άλλη χωρίς συνοριακές γραμμές ή γραμμές τραίνου, ο χρόνος του παρόντος, του μέλλοντος μα και του παρελθόντος, οι φωτογραφήσεις των ματιών ή και της φαντασίας είναι λίγα από τα συστατικά που την συνθέτουν.

   Η ποίηση έχει την δυνατότητα να περπατάει ή να καλπάζει σε δρόμους καλοφτιαγμένους μα και σε καλντερίμια. Σε μονοπάτια του δάσους όπου τα πουλιά τραγουδούν, οι σκιές δροσίζουν, τα ζώα αποσύρονται διακριτικά ή αναμετρούν τις δυνάμεις τους. Μονοπάτια όπου δεξιά και αριστερά υπάρχουν πανέρια γεμάτα φρούτα και καρπούς».

   Σε παλιότερο κείμενό μου – πρόλογο σε συλλογή του Γιώργου Κωτούλα - έγραφα:

«Η ποίηση είναι ένας ουρανός. Ένας κοινόχρηστος ουρανός. Μπορεί ο καθένας να πάρει όποιο κομμάτι θέλει. Μερικοί είναι αδιάφοροι. Άλλοι αφοσιώνονται, θαυμάζουν, ο ουρανός γίνεται ένα με το είναι τους.

  Εννοώ ότι η ποίηση είναι κάτι που το ανακάλυψε ο άνθρωπος. Συνεπώς ανήκει σε όλους τους ανθρώπους. Κάποια στιγμή στην πορεία της ανθρωπότητας όλοι είναι ποιητές. Ή, όλοι μπορεί να είναι ποιητές. Βαθιά στον άνθρωπο είναι φωλιασμένη η δημιουργικότητα. Απλώς, η παιδεία έχει έτσι αλλοιώσει την ανθρώπινη ύπαρξη, που οδήγησε τον άνθρωπο στην ιδέα ότι η τέχνη, η ποίηση είναι για τους λίγους από τους λίγους».

  Η Ξάνθη πάνω από ένα αιώνα αποτελεί μήτρα και κήπο γονιμοποιό της δημιουργίας κάθε μορφής, ιδία της τέχνης του λόγου. Είναι αισιόδοξο ότι η παντοιότροπη παρακμή δεν εμφανίζεται στη δημιουργικότητα. Νέοι – όχι μόνο ηλικιακά – παρουσιάζουν το έργο τους, αντίσταση κατ’ ουσίαν στα φαινόμενα ‘κρίσης’.

  Ενταγμένος ο Γιώργος Κωτούλας στην πλούσια ποιητική και γενικότερα λογοτεχνική παράδοση της Ξάνθη, απέδειξε με τον καλύτερο τρόπο ότι η παράδοση είναι ζώσα και διαρκής. Κοντά στους παλιότερους και παλιότερες δημιουργούς, η Ξάνθη αναδεικνύει και αγκαλιάζει όσους/όσες αφοσιώνονται σε όλα τα είδη έκφρασης και δημιουργίας.

  Μελέτησα σε γενικές γραμμές το έργο του και δημοσίευσα σχετικές εργασίες. Αυτό που απομένει είναι μια βαθύτερη προσέγγιση του έργου του καθώς και η δημοσίευση ανέκδοτης ποίησής του. Είναι η καταλληλότερη τιμή για τον εκλιπόντα ποιητή.

ΘΑΝΑΣΗΣ ΜΟΥΣΟΠΟΥΛΟΣ

ΞΑΝΘΗ, 8 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2018