Η 17^η Νοεμβρίου έχει περάσει στην ιστορία ως μία σπουδαία μέρα για το εργατικό, λαϊκό και νεολαιίστικο κίνημα. Τότε ο ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου και οι χιλιάδες λαού που διαδήλωσαν στο κέντρο της Αθήνας έδιναν ένα γερό χτύπημα στη Χούντα των συνταγματαρχών που είχε επιβληθεί με πραξικόπημα στις 21 Απριλίου του 1967.

Η θυσία των νεκρών της χούντας και των δεκάδων νεκρών του ξεσηκωμού του Πολυτεχνείου δεν πήγε χαμένη. Ιδιαίτερα επίκαιρο παραμένει το αντιιμπεριαλιστικό μήνυμα του Πολυτεχνείου που επιμελώς αποκρύπτεται ή διαστρεβλώνεται. Το σύνθημα «έξω οι ΗΠΑ, έξω το ΝΑΤΟ» γραμμένο στην πύλη του κτιρίου αποτύπωσε το μίσος του λαού και της νεολαίας ενάντια στους ιμπεριαλιστές που στήριξαν τη χούντα.

Το πέρασμα από την αστική δημοκρατία στη στρατιωτική δικτατορία δεν ήταν αλλαγή εξουσίας, αλλά άλλη μορφή άσκησης της εξουσίας της δικτατορίας των μονοπωλίων τα οποία μάλιστα βγήκαν ενισχυμένα στην επταετία 1967-1974.  Αν ρίξουμε μία ματιά στην οικονομική πολιτική της χούντας θα διαπιστώσουμε ότι ήταν ουσιαστικά συνέχιση της εταιρικής πολιτικής των αστικών κυβερνήσεων της ΕΡΕ και της Ένωσης Κέντρου. Η χούντα ευνόησε νομοθετικά τη χρηματοδότηση και φοροαπαλλαγή του κεφαλαίου, ιδιαίτερα τους εφοπλιστές και τους καπιταλιστές που δραστηριοποιούνταν στον ναυπηγοεπισκευαστικό κλάδο. Τα ίδια συμφέροντα εξυπηρέτησαν και τα αστικά κόμματα που κυβέρνησαν από το 1974 έως σήμερα.

Το 1972 το φοιτητικό κίνημα απαιτεί διεξαγωγή γνήσιων σπουδαστικών εκλογών. Το 1973 σημειώνονται μεγάλες εργατικές απεργίες (τεχνικοί της «Ολυμπιακής», ΔΕΗ, τυπογράφοι Αθήνας, αλιεργάτες Καβάλας). Σημαντικός αγωνιστικός σταθμός ήταν η διήμερη κατάληψη της Νομικής στις 27 Φλεβάρη του ίδιου έτους. Σχεδόν 3.000 φοιτητές διαδήλωσαν εκείνη τη μέρα στην Αθήνα φωνάζοντας αντιχουντικά συνθήματα, ενώ χτυπήθηκαν από την αστυνομία. Η Πρωτομαγιά του 1973 μετατρέπεται σε εκδήλωση με καθαρά πολιτικο-αντιδικτατορικό χαρακτήρα. Ο Νοέμβρης του 1973 και η κατάληψη του Πολυτεχνείου δεν ήρθε ως «κεραυνός εν αιθρία». Ήταν στην πραγματικότητα κορύφωση όλης της προηγούμενης αγωνιστικής πορείας του λαού και του νεολαιίστικου κινήματος. Οι δεκάδες νεκροί ήταν ένα ακόμα από τα στυγερά εγκλήματα της χούντας. Όχι όμως και το τελευταίο…

Είναι γνωστό ότι το πραξικόπημα που έγινε τον Ιούλιο του 1974 στην Κύπρο για την ανατροπή του Προέδρου της και Αρχιεπισκόπου Μακαρίου είχε ουσιαστικά συνδιοργανωθεί από τους Αμερικανούς και την Ελληνική Χούντα. Αυτό το πραξικόπημα έδωσε την αφορμή στους Τούρκους να εισβάλουν με το σχέδιο «Αττίλας 1» στο νησί και να καταλάβουν τη Βόρεια Κύπρο. Έστω 44 χρόνια μετά οι λαοί της Ελλάδος και της Κύπρου έχουν δικαίωμα να μάθουν την αλήθεια για τα εγκλήματα που έγιναν σε βάρος του κυπριακού λαού, για το ρόλο του «συμμαχικού παράγοντα» (ΗΠΑ- Μεγάλης Βρετανίας-ΝΑΤΟ) σε μία περίοδο που το 6% του κυπριακού εδάφους ήταν βάσεις. Να μάθουν για τις αιτίες που η Κύπρος παραμένει διχοτομημένη όλες αυτές τις δεκαετίες, ειδικά σήμερα που συνεχίζονται οι διαπραγματεύσεις σε κατεύθυνση κατοχύρωσης της διχοτομικής λύσης.

Η καλύτερη τιμή των Αγωνιστών και των νεκρών του Πολυτεχνείου είναι η πάλη για την ανατροπή του συστήματος που γεννάει κρίσεις, πολέμους, προσφυγιά. Όπως αποδείχθηκε το 1973, ο αντίπαλος όσο ισχυρός και να φαίνεται, δεν είναι ανίκητος! Σήμερα, είμαστε αισιόδοξοι γιατί οι σύγχρονες επεξεργασίες, τα συμπεράσματα που έχουμε βγάλει από τις σκληρές μάχες του παρελθόντος μας έχουν εξοπλίσει για να γράψουμε τις σημερινές χρυσές σελίδες στην ιστορία του λαού.