Εμείς κοιτάμε πώς θα κάνουμε Πάσχα στο χωριό, όταν μια μικρή ελληνική πόλη έχει, ήδη εξαφανιστεί. Πάνω από 9.200 συνάνθρωποί μας έχουν χάσει τη μάχη με τη λοίμωξη. Όσο, δηλαδή, τα Φάρσαλα, η Σίνδος, τα Σπάτα, το Διδυμότειχο… Εεεε, παιδιά…  Πάσχα.

Είναι, όμως κι ο Κικίλιας που έκανε τη… διαφορά με ένα συμβολικό όσο και εντυπωσιακό δώρο προς τον περιφερειακό διευθυντή του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, στον οποίο χάρισε ένα αντίγραφο μαρμάρινο αναθηματικού ανάγλυφου (αυτά είναι αφιερωμένα σε αρχαίες θεότητες), σε σχήμα ναΐσκου που βρέθηκε στο ιερό του Αμφιάραου στον Ωροπό τον 3^ο αιώνα προ Χριστού και απεικονίζει διάφορες φάσεις στην ίαση ενός ασθενούς…

Όχι, καμιά δεν περιλαμβάνει… αναπνευστήρα. Ίσως, στις ανασκαφές του… μέλλοντος.

Αλλά έτσι όπως το κοίταζα, ένα που σκέφτηκα ότι τζάμπα πήγε (κι ας ήταν και αντίγραφο) καθώς η φιλοσοφία δωρητή και αποδέκτη, καμία σχέση με το πνεύμα και το… έρμα των προγόνων ημών^. κι ένα, αυτό που θυμάμαι από τον Ιπποκράτη, περί των τεσσάρων γεύσεων που ενυπάρχουν μέσα μας: γλυκό, πικρό, ξινό και αλμυρό και πως το μυστικό της ευζωίας είναι η ισορροπία αυτών…

Και το θυμάμαι, γιατί… ό,τι είναι μέσα μας είναι κι έξω μας… Και αρκεί ο άνθρωπος να κάνει τον κόπο να «ακούσει», για να πάρει τις απαντήσεις του…

Κι ό,τι μας αρέσει (ακριβώς επειδή μας αρέσει) το διαλέγουμε εις βάρος των άλλων που δεν…. Τα οποία τα αποκλείουμε και τα ξεχνάμε, εν τέλει… Αλλά αυτό είναι καταστροφικό για τον οργανισμό -και την πορεία μας- στον μάταιο τούτο κόσμο.

Γιατί, ό,τι αποφεύγουμε είναι αυτό, στο οποίο έπρεπε… να επιμένουμε…

Δηλαδή, καλές οι δημόσιες σχέσεις και οι… σοκολατίνες, αλλά την ανοσολογική σου ετοιμότητα τη ρώτησες; Και την… ετοιμότητα, γενικώς…

Καλά τα αντιπολιτευτικά κρωξίματα και τα… μπατόν σαλέ, αλλά τόσο η καρδιά όσο και η… ουσία δε βολεύονται σε αλμυρό περιβάλλον… Και «αλμυρό»…

Κοινώς, όλα πρέπει να τα έχει ο μπαξές και σε δόσεις, αντιστρόφως ανάλογες με τις επιθυμίες (αν κατάλαβα καλά…).

Γι’ αυτό, οι γιαγιάδες όταν τους έπεφτε κανένα «αμύγδαλο» από τα βερίκοκα κι ήταν πικρό το μασούσαν με ευγνωμοσύνη κι ας μην καταλάβαιναν από πού ξετρύπωνε αυτή η διάθεση. Ήξερε το «μέσα»…

Διότι ο… πυρήνας δεν είναι σημαντικός μόνο και μόνο επειδή βρίσκεται στο κέντρο, αλλά για όλους εκείνους τους λόγους που τον… τοποθετούν στο κέντρο. Τι, θα αμφισβητήσουμε και τη σοφία της φύσης τώρα;…

Για να μην πιάσουμε και τον ρόλο του λεμονιού στον ελληνικό πολιτισμό, με την έννοια ότι αυτός είναι ανθρωποκεντρικός… Πώς, έτσι δημιουργήθηκε; Από ανθρώπους που ήταν… γριπωμένοι όλο τον χειμώνα, το συκώτι δε λειτουργούσε σωστά, ήταν υπερτασικοί από έφηβοι ακόμα, και το ανοσοποιητικό είχε πάει διακοπές διαρκείας; Άλλο, τώρα, που φτάσαμε (τουλάχιστον, τους καλοκαιρινούς μήνες) να αγοράζουμε λεμόνια Αργεντινής, Αιγύπτου και Τουρκίας. Είναι που μπερδευτήκαμε στο πακέτο Ντελόρ κι αντί να ενισχύουμε τις καλλιέργειες, καλλιεργούσαμε… το λαϊκό μας ρεπερτόριο στα επαρχιακά σκυλάδικα. (γράψε «λάθος…).

Ε, όχι. Δεν ξέρω τι θα έκανε ο Ιπποκράτης εάν ήταν σήμερα εδώ, εν μέσω πανδημίας. Ποια είμαι, η… Αριστοτελία Πελώνη; Που κάτι είπε για «τυμβωρύχους του διαδικτύου», αλλά δεν έδωσα σημασία, καθώς μου ήρθε… εντελώς συνειρμικά η Αμφίπολη και το ταφικό συγκρότημα που ανακαλύφθηκε… Ε, ρε… τιμημένο 2014, τι σου μέλλε (και σένα) να πάθεις… Αλλά, θυμήθηκα και την κ. Μενδώνη που τον Οκτώβριο του 20 υποδέχθηκε στον Τύμβο Καστά τον αντιπρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Μαργαρίτη Σχοινά, που επισκέφθηκε την ανασκαφή και το Αρχαιολογικό Μουσείο της Αμφίπολης και τότε η υπουργός είχε πει ότι το μνημείο θα είναι ανοιχτό για «ειδικά κοινά», το 22. Κόβιντ επιτρέποντος, να φανταστούμε…

Αλλά, εν τω μεταξύ, η υπουργός του πολιτισμού, εκτός από την.. πασαρέλα που δημιούργησε στην Ακρόπολη, τώρα τοποθέτησε και μια πινακίδα (ναι, εκτός από τη δική της…) με τα ονόματα του Γλέζου και του Σάντα. Όχι, από πολιτική ορθότητα καλά πάμε… Αν και ίσως αυτή η σκέψη να αδικεί -κυρίως τους δυο υπέροχους παππούδες ήρωες…

Όπως δηλαδή, πολύ πιθανόν να αδικούσαμε και τον Ιπποκράτη, κυρίως αν συνυπήρχε με τους 59 τόμους του, την περίφημη Ιπποκρατική Συλλογή… Καταρχήν, θα αμφισβητούσαμε απολύτως ότι κατέχει τα πνευματικά δικαιώματα και θα ψάχναμε στους… βοηθούς, τη λύση του μυστηρίου…

Όπως μυστήριο παραμένει, γιατί η κυβέρνηση δέχτηκε την πρόσκληση του τούρκου προέδρου που ήθελε να δει αυτοπροσώπως τον Δένδια κι έγινε, ό,τι έγινε. Που, αφού πήγε, καλώς έγινε, αλλά, γιατί πήγε, εξαρχής; Μήπως δεν ήξερε την ατζέντα; Την ήξερε. Μήπως ήθελε ακριβώς να ξετυλιχθεί αυτή η ατζέντα και να κάνει το γύρο του κόσμου, καθώς από χθες, όλα τα διεθνή πρακτορεία «κόβουν και ράβουν», κατά το δοκούν…

Όχι, δε συμφωνώ με τις λογικές, του τύπου, «διεθνοποιήθηκαν» τα θέματά μας, κυρίως αυτά τα περί αποστρατικοποίησης των νησιών και της μειονότητας στη Θράκη… Λες κι είμαστε τίποτα… συμπεθέρες που σκοτώνονται μεταξύ τους, αλλά… κεκλεισμένων των θυρών (όσο γίνεται…), με το επιχείρημα: «τι θα πει ο κόσμος».

Αλλά, το ερώτημα παραμένει και μοιάζει αρκετά νεφελώδες… Σαν εκείνα τα «ειδικά κοινά» της Μενδώνη…

Αυτό, που η υψηλή πολιτική απομονώνει τους… χαμηλούς πολίτες από την «ταμπακέρα», ποτέ δε μου άρεσε. Καταρχάς, είναι αγένεια… Σαν κάτι τύπους που «ξέρουν», διαρρέουν το μέγεθος των όσων γνωρίζουν και ύστερα σε κοιτούν με δήθεν συνωμοτικό ύφος και σου λένε… «θα σου πω μετά»… Δε σου λένε ποτέ… Και ανησυχείς. Όχι, γιατί αυτοί νομίζουν ότι κάνουν… μάρκετινγκ κρατώντας σε στο σκοτάδι, αλλά γιατί γνωρίζεις ότι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να μαζέψεις τα «απόνερα»… των όσων δεν ξέρεις.

Αυτό συμβαίνει συχνά… Ανά τους αιώνες, δηλαδή…

Αλλιώς να γνωρίζεις τις αρχές ή ακόμα και τα κίνητρα που κατευθύνουν τη συμπεριφορά και τη δράση κάποιου κι αλλιώς να βρίσκεσαι στο… έρεβος και μάλιστα, προ τετελεσμένου. Αλλιώς να έχεις το «κράτημα», που χαράσσει τη διαδρομή… Τότε, ακόμα και η «σαβούρα» αντέχεται -μη σου πω ότι γίνεται και υλικό ανοικοδόμησης και… ισορροπίας.

Γιατί, διαχρονικά, αυτή η σταθερά αποτελεί τον πυρήνα που συγκροτεί και ανθρώπινες σχέσεις και πορεία.

Κι ας είναι πικρός αυτός ο πυρήνας. Σα… «μυγδαλάκι» από βερίκοκο…