Του Μιχάλη Σπανίδη

‘Η είδηση πέρασε στα ψιλά των εφημερίδων.

Άλλωστε είναι κάτι σαν τα αναμμένα κάρβουνα.

Ποιος τολμάει να τα πιάσει.

Εκτός και αν είσαι ζηλωτής της πρακτικής της Πυθίας:

«αφού έχουμε την λαβίδα, γιατί να τα πιάσουμε με τα χέρια!!!»

Στην περίπτωσή μας τον ρόλο της λαβίδας

τον έπαιξε όσο μπορούσε ο Σύλλογος  Αδέσποτοι Φίλοι Ξάνθης.

Όπως τον παίζουν ίσως και άλλοι παρόμοιοι

εδώ στον Τόπο των Καριόκας.

Ο σύλλογος ανέστειλε την λειτουργία του

λόγω των πολλών δυσβάσταχτων οικονομικών χρεών.

Στην αναφορά τους είναι χαρακτηριστική

η αποτίμηση του γενικότερου ψευτοενδιαφέροντος

του κοινωνικού περίγυρου για τα αδέσποτα.

 Από ένα δείγμα 3.000 συνωστισμένων

σε κατανυκτικές έναστρες εκατόμβες,

ο τζίρος από την λειτουργία μπαζάρ  ήταν μόλις 70,00 ευρώ.

Η υποκρισία περίσσεψε στην Χώρα των Σοφιστών.

Είναι γνωστό ότι οι Καλλικρατικού Θεσμοί ενισχύονται

πλουσιοπάροχα με τα αντίστοιχα κονδύλια

για την περίθαλψη και φροντίδα των αδέσποτων.

Οι Ζηλωτές όμως μύστες-οπαδοί της Πυθίας,

χωρίς ίχνος αυτοσυνειδησίας και

με την αυτοπεποίθηση της αμάθειας τους να είναι ακαταμάχητη,

συνεχίζουν να Θέλουν την Πόλη ωσάν έναν χαώδη πολτό,

ώστε να πλιατσικολογούν μες στα ερείπιά της.

Πηγαίο Μοναδικό φως τους

η εκτυπωτική λάμψη της smart λαμαρίνας

υπό το ανελέητο χτύπημα

του ερωτικού πληκτροηλιάτορα.

Τελειώσαμε……’.

Με εκτίμηση

Μιχάλης Σπανίδης

Εκδότης-Βιβλιοπώλης