Ολοκληρώθηκε η απεργιακή κινητοποίηση των σωματείων ενάντια στο νομοσχέδιο έκτρωμα που κατατέθηκε στην βουλή, που προβλέπει την 13ωρη εργασία. Στη συγκέντρωση συμμετείχε η Ένωση Ιδιωτικών Υπαλλήλων και Εμποροϋπαλλήλων Ν. Ξάνθης, ο Διδασκαλικός Σύλλογος, η ΕΛΜΕ, ο Φοιτητικός Σύλλογος και ο Σύλλογος Οικότροφων Φοιτητών.

Στη συγκέντρωση το λόγο πήρε ο πρόεδρος της ΕΙΥΕ, Ν. Παπαδόπουλος όπου μεταξύ άλλων κατήγγειλε τη στάση της ΓΣΕΕ αλλά και του Εργατικού Κέντρου Ξάνθης, που όχι μόνο δεν πήρε απόφαση για απεργία, αλλά δεν έλυσε ουσιαστικά το ζήτημα συμμετοχής περισσότερων σωματείων στην απεργία της 1ης Οκτώβρη, ενημερώνοντας τα συνδικάτα με γενικές συνελεύσεις, παρέμβαση στους χώρους δουλειάς.

Μεταξύ άλλων, είπε: «με αποφάσεις 18 ομοσπονδιών και 38 εργατικών χιλιάδων εργαζόμενων που κατέβηκαν σε απεργία πριν λίγες μέρες εκφράζεται δυναμικά και αποστομωτικά η καθολική απόρριψη στο νομοσχέδιο της εξόντωσης και της ευελιξίας.

(…)Με αυτό το νομοσχέδιο η εργοδοσία αποκτά το “δικαίωμα” να κρατάει τον εργαζόμενο μέχρι και 13 ώρες την ημέρα, να τον απασχολεί ακόμα και με συμβάσεις 2 ημερών, να κομματιάζει την καλοκαιρινή του άδεια, να τον μετακινεί όποτε θέλει σε όποιο ωράριο θέλει ανάλογα με το “businessplan” της εταιρείας, ακόμα και να τον προσλαμβάνει ή να τον απολύει με ένα SMS. Αυτός είναι ο “εκσυγχρονισμός” που μας τάζουν! Αυτό δήθεν ζήτησαν οι εργαζόμενοι μόνοι τους!

Μάλιστα, αυτή η δουλειά “χωρίς αρχή, μέση και τέλος” περιγράφεται στην περιβόητη ευρωπαϊκή Οδηγία 2003/88 -την οποία έχουν στηρίξει διαχρονικά οι κυβερνήσεις- και είναι στρατηγικής σημασίας για το κεφάλαιο, γιατί ο χρόνος εργασίας μεταφράζεται σε παραγωγή περισσότερων κερδών γι’ αυτό.

(…)Σε όλα αυτά δεν πρέπει να δείξουμε καμία ανοχή. Οι σχεδιασμοί τους προσβλέπουν στην επόμενη μέρα στο πώς θα αυγατίσουν τα κέρδη τους. Κέρδη που έρχονται σε σύγκρουση με τις ζωές μας, την ασφάλειά μας, την πρόσβαση σε σύγχρονες δημόσιες και δωρεάν δομές Υγείας, Παιδείας, στην πρόσβαση στον πολιτισμό και στον αθλητισμό, στον ελεύθερο χρόνο.

Υπάρχει πείρα ότι μόνο όταν οι εργαζόμενοι οργανώνονται στα συνδικάτα τους, όταν βγαίνουν στον δρόμο, μπορούν να βάλουν φρένο στην επίθεση. Έτσι ακυρώθηκαν στην πράξη νόμοι για τον περιορισμό της απεργίας, έτσι έμειναν στα χαρτιά τα 12ωρα στα Μεταλλεία Χαλκιδικής, έτσι υπογράφτηκαν σε δεκάδες χώρους δουλειάς Συμβάσεις Εργασίας με συγκροτημένα δικαιώματα και καλύτερους μισθούς. Έτσι μπορούν να πεταχτούν κυριολεκτικά στα σκουπίδια και οι 13 ώρες δουλειάς.

Τα συνδικάτα  θα είναι στην πρώτη γραμμή του αγώνα για να βρεθεί αυτή η στρατηγική επιδίωξη του κεφαλαίου για δουλειά “ήλιο με ήλιο” στο στόχαστρο, με πάλη ενάντια σε όλο το νομοθετικό οπλοστάσιο που διαθέτει, διεκδικώντας: 7ωρο – 5ήμερο – 35ωρο με αυξήσεις στους μισθούς, Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων, κατάργηση της δουλειάς την Κυριακή, μέτρα υγείας και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς, μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους με πλήρη-σύγχρονα δικαιώματα, αποκλειστικά δημόσιες και δωρεάν κοινωνικές υποδομές.